Maandag 10 november.

We zitten weer eens op een locatie zonder enige vorm van internet, dus maak ik dit dagverslag in Windows en plak ik het morgen wel op mijn website.

Vanochtend vertrokken uit Albarracin, richting Cuenca. Daar ligt vlakbij die stad een nationaal natuurpark waar we 2 wandelingen willen doen. We verlaten de regio Aragon en zijn nu in Castillo de la Mancha. De rit hier naar toe was weer zo mooi, heel verlaten en het ene mooie uitzicht na het andere. We doen boodschappen onderweg voor 2 dagen want ik  vermoed dat we vooral in de natuur staan de aankomende 2 dagen. We starten morgen met een wandeling in een gebied met meerdere lagunes, heet ook Lagunas de la Hoya. We parkeren onze bus op een mooi gelegen parkeerplaats waar vanuit de wandelingen hier in het gebied beginnen. We koken in de zon buiten ,bakken een heerlijk visje genaamd Lubina, maar geen idee wat dat voor vis is….kunnen het niet opzoeken, geen internet. Wat ben je toch afhankelijk geworden van de 4 of 5 G, doen ook alvast een klein wandelingetje naar de laguna die hier dichtbij ligt en blijven hier ook slapen. Niet zo veel te melden vandaag eigenlijk. Net nog even voordat de zon onder ging een potje gescrabbled samen buiten. Ik heb niet gewonnen, maar het scheelde niet veel.

Weer een mooie stille plek en we koken in de zon.

We vluchten uiteindelijk naar binnen van de kou, want afkoelen dat doet het hier flink tegen de avond.

Dinsdag 11 november.

En weer een dag vandaag zonder internet en belverbinding, dus weer een Word document aan het maken. Raar, ik mis het wel, want dan besef je pas hoe vaak je iets opzoekt, waar je bent, waar je naar toe moet, wat je morgen wil gaan doen, hoe die lagune heet, noem maar op…We zijn toch flink afhankelijk geworden van ons mobieltje. Ook geen idee wat er in de wereld speelt, is de formatie al begonnen thuis? Ook wel fijn ergens om zo echt even van de wereld te zijn.

Maar okay, vanochtend van onze plek de wandeling begonnen van Komoot, want die deed het nog wel. Langs meerdere lagunas, die er in mijn ogen meer uitzien als kraters vol met water, tja en dat bedoel ik, dat kan je dus niet opzoeken onderweg. Maar okay, de wandeling begon mooi en voorspoedig, maar op een gegeven moment leidde Komoot ons naar een pad dat afgesloten was met een hek, en dachten wij ons eigen plan te trekken en een andere route te lopen, wat dus helemaal niet ging, dus grotendeels offroad gelopen. We zijn blij met Wallemans, die zijn neus werkt zo goed dat hij voor ons de bestaande paden wist te vinden. Al om al, zijn we dezelfde richting terug gegaan als de heenweg en geen rondwandeling zoals de bedoeling was. Eenmaal weer bij de bus dachten we alvast naar de wandeling van morgen te rijden en daar te koken en overnachten. Niet dus….bijna niet te doen zonder internet, omdat ook Waze haperde en P4N ook. Nu op een prachtplek in the middle of nowhere, geen P4N plek, maar gewoon zelf verzonnen. Prima hier, we koken, zitten te lummelen in de zon, Ron zijn drone aan het uitproberen. Meestal moet je deze grote hoogten al op tijd naar binnen, want het koelt erg snel af.

Ondanks dat de route niet helemaal klopte was het een mooie wandeling. Lagunas del Hoya..en met een prima overnachtingsplek aan het begin van de wandeling.

We kunnen de P4N plek waar we wilden staan niet vinden, zelfs die app liet het afweten, dus zijn gewoon een onverharde weg ingeslagen met de bus en net zo lang gereden tot we tevreden waren. We zitten overigens in Parque Natural de la Serrania de Cuenca, en de wandeling die we hier eigenlijk vandaag wilden doen, hebben we laten schieten. Was door een gebied met allemaal bizar gevormde rotsformaties, maar bleek een begeleide wandeling te zijn. Geen zin in.

We koken buiten, temperatuur is heerlijk zo in de middag. Ik, met mijn groente-obsessie, plemp van alles op pizza-bodems. De Man wordt dan moe van mij, zegt dat hij geen groentes nodig heeft om gezond te blijven en ik denk dan dat hij dankzij mijn obsessie zo gezond (tot nog toe) is.

Het ventje kan hier gewoon los lopen en komt met het skelet van een zwijnenkop aanzetten.

Ja, die kou na 17 uur, maar we maken een klein veilig vuurtje....en kijk ons nou zitten, het gezinnetje weltevree....maar goed dat het geen filmpje met geluid is dit. Poging 40 met de zelfontspanner.

Woensdag 12 november.

Dood en doodstil vannacht, èn koud. Het heeft gevroren.

We zijn beiden weg van deze plek. De stilte, geweldig gewoon. Zo heel nu en dan komt er een auto langs met vriendelijk zwaaiende mensen. Het is dat ik ondertussen snak naar internet, anders hadden we nog een nacht gebleven.
We gaan rijden naar de stad Cuenca, beroemd om zijn hangende huizen. De beste route om die in volle glorie te zien hebben wij niet gedaan. Komt door die internetloze dagen, kon het niet opzoeken. We zetten de bus neer bij het oude treinstation en gaan lopen naar de oude stad. Geen sinicure want het ging alleen maar omhoog, maar het is het waard. Wat een prachtstad weer. We waren getipt door schoonzus Margriet om vooral het Museum Moderne kunsten te bezoeken....maar ja, we hebben Wallemans. Nou laten we die best weleens achter in de bus, met boodschappen doen, als we ergens niet op het terras kunnen eten, maar nooit langer dan een uur of anderhalf. Dus daarom gaan er helaas een heleboel interessante dingen aan onze neus voorbij. Hij is het waard, hij is het waard...

Cuenca.

Ik had op de michelinkaart een stadje omcirkeld "Alcala del Jucar", maar ik weet niet meer waarom, komt niet in de reisgidsen voor die ik bij me heb, dus zal ik het van iemand gelezen hebben op een website of gezien in een vlog. We willen toch zo langzamerhand weer naar zee en dit ligt lekker op de route, dus doen we dat morgen. Onderweg stoppen we in een klein plaatsje om ergens wat te eten. Komen we in zo'n typisch Spaans restaurant terecht met vooral werklui die er zitten te eten. Met als enige keus het "Menu del Dia", dus geen keus eigenlijk. Geeft niks, we aten een heerlijke paella, met konijn, zoals het hoort, een stuk vis met patat, ijs en koffie, wijn en bier....en dan ga je afrekenen en dan ben je 26 euro kwijt. 

Nu op een werkelijk superdeluxe camping met een razendsnelle internet,. Ik heb het druk nu....website bij schrijven, foto's bewerken en uitzoeken, journaal kijken, uitgebreid badderen.

Donderdag 13 november.

Als een blok geslapen. Nadat we alle noodzakelijke dingen hier op deze luxe camping gedaan hebben zijn we vertrokken richting  Alcala del Jucar.

Het stadje heeft een werkelijk spectaculaire ligging, je komt aanrijden via een hoogvlakte, gaat dan de diepte in en dan zie je dit mooie stadje glinsteren en tegen de bergwand aangeplakt. We parkeren onze bus helemaal beneden en Ron stelt voor naar het kasteel boven in het stadje te lopen. Ik ga nog net niet huilen bij alleen het idee al, maar wil me niet laten kennen en wonder, boven wonder gaat het me redelijk af. Ga je toch conditie kweken na al die steile wandelingen? Het lijkt er bijna op.

Het stadje is weer wonderschoon. We verbazen ons erover dat alle dorpen, steden en stadjes die we bezoeken, de sfeer zo totaal anders is maar allemaal zo de moeite waard.

Uitzicht vanaf het kasteel op de rivier de Jucar

Eenmaal weer beneden is het een aanéénschakeling van watertjes, kanalen, sluisjes....ik denk omdat het hier vanuit een hoogvlakte zo diep ligt dat het water zo gereguleerd wordt bij hevige regen.
We lunchen ergens een broodje en wat tapa's en rijden naar een P4N plek zo'n 6 kilometer verder op. Tja, en weer was het een helse tocht. Ik begreep al niet waarom we via een onverhard pad gingen, dat had P4N niet aangegeven. Keren was weer eens geen optie, dus hobbeldebobbel doorrijden maar. Ik mag dan weleens schelden op die bus van ons. Tis toch een beest van een wagen hoor.
Uiteindelijk toch met moeite kunnen keren, de hele weg weer terug gehobbeldebobbeld en via de andere kant van de rivier naar het plekje gereden. En dat is een paradijs, werkelijk prachtig.

Aan de rivier Jucar. Waldolala kon hier lekker los, totdat hij ergens een drol had gevonden waar hij uitgebreid doorheen moest rollen. Werk aan de winkel dus. Gelukkig staan we aan de rivier en hoewel niet milieuvriendelijk, hebben we hem hier uitgebreid in gebadderd. Nou mogen we niet klagen hoor met Wally, dit gebeurd eigenlijk zelden. Sjors, onze vorige lieverd, had dat als hobby. Alles wat vies was moest óf gegeten worden, óf op zijn minst doorheen worden gerold. Dat was zo'n viespeuk eerste klas.

Als het morgen niet regent dan blijven we hier nog een dag en een nacht staan. Heerlijke plek, ook 5G hier, en even de vele indrukken van de afgelopen maand verwerken en ruimte maken voor de volgende. Ja, we zijn alweer een maand op pad zeg.

Vrijdag 14 november.

Ondanks dat het regende vanochtend toch gebleven. Vanmiddag gaat de zon schijnen en met de luifel uit zitten we lekker droog. We doen wat noodzakelijke dingen, de afwas, de bus wat kuisen. We koken en grillen buiten. Ik durf het bijna niet te zeggen,maar doe het toch...ik haat koken in de camper. Buiten vind ik het wel te doen, maar het gebrek aan ruimte irriteert me mateloos in de camper. Ook mijn eigen schuld, ben niet zo van gestructureerd koken. Maak er thuis ook vaak een rommel van, maar in die kleine keuken in de camper kan ik soms wel gillen. We hebben het overleefd en grotendeels buiten gekookt.
Verder weinig te melden. We lezen in de zon, appen wat, luisteren muziek.

Ron maakt wat opnames met de drone. Is toch echt paradijselijk hier.

Ron denkt even het water in te lopen, maar gaat onderuit.

En het kereltje kijkt de halve dag gebiologeerd naar het water.

Het is een plek om te onthouden hier. Wel jammer dat andere campers, althans dat vermoed ik, een zooitje achter laten. Poepen in de bosjes, papiertjes overal...

Zaterdag 15 november

Vanochtend bleek dit een vissersplek te zijn voor de plaatselijke bevolking. Heb ik toch het idee dat wij hun plekkie inpikken, maar vriendelijk buenas dias tegen ons. De oprit weer terug naar boven, waar ik wat paniekerig over was, maar viel reuze mee.

We gaan boodschappen doen, en rijden daarna richting El Castell de Guadalest, moet een mooie plek/stadje zijn. We gaan door een prachtig landschap en dit is eigenlijk het achterland van Benidorm. Eenmaal in de buurt van Guadalest merkten we al dat het drukker werd. Honderden wielrenners, motorrijders....en eenmaal daar aan beland konden we geen parkeerplek bemachtigen. Dan niet, toch al geen zin om me in die drukte te begeven. We zetten de bus langs de weg en lunchen daar.  De uitzichten op Guadalest zijn fenomenaal.

Het is weer zo prachtig hier. Tot nu toe vinden we het overal waar we zijn zo mooi, gaat dit nog veranderen?

We besluiten naar een camperplaats te rijden met wasautomaat en droger, er moet nodig wat huishoudelijke romslomp gedaan worden. Die vinden we in Polop, zo'n 10 kilometer vanaf Benidorm. Spiksplinternieuwe camperplaats met ontzettend leuke én chaotische eigenaar. De goede man loopt als een kip zonder kop over de camperplaats te rennen en heeft ons uiteindelijk geinstalleerd op plaats nr 19.....waar we een half uur later weer vanaf moesten, want bleek gereserveerd te zijn. Ach hierdoor hebben we een borrel van hem tegoed morgen, zei hij.

We blijven hier 2 dagen, moet genoeg te wandelen zijn in de omgeving en het restaurant op de camping heeft een goede naam. Wel erg druk hier, je staat op en in elkaar. Ik heb in de 2 uur dat we hier staan al meer sociaal contact gehad dan de afgelopen maand.

Ach we zijn beter gewend, maar het uitzicht is hier prachtig.

Zondag 16 november.

Rare nacht, we hadden gisteren een was gedraaid en de droger deed het niet optimaal, dus gisterenavond de was maar aan de luifel gehangen en zo de nacht in gegaan. Er was al vanaf hier te horen dat er veel gefeest werd in Benidorm, tot zeker 4 uur gebonk van muziek, en vuurwerk, ook staat hier achter de camperplaats een immens groot aggregaat voor de stroom, dat bromt en bromt. Kortom een onrustige nacht. Toen we eindelijk in diep slaap waren begon het vanuit het niets te stormen, met als gevolg dat onze luifel de lucht invloog. Kortom, met onze suffige koppen er uit, de was naar binnen gepleurd, kan het niet anders noemen. De luifel weer ingedraaid en weer een poging gedaan om te slapen, dan schrik je om 8.30 wakker en het eerste wat ik dan denk is; 'ach die arme Wally, wat zal die moeten poepen', dus  hoppahh er uit! Verder rustige ochtend hoor. Tegen de middag gaan we wandelend naar het stadje Popol, maar ik heb me vergist in de steile wegen.

Dus uiteindelijk een rondje gemaakt in de omgeving en weer terug naar de camperplaats. Daar eten we wat tapas bij de bar hier en vleien ons daarna met een boek onderuit in de zon naast de camper.

Morgen gaan we, je gelooft het niet, naar Benidorm. We willen het gewoon zien daar met eigen ogen, òf het nou echt zo erg is....en zo nu en dan een portie shocktoerisme houden we ook wel van.