Maandag 8 december.

Gisteren tegen de avond stopte er een auto met Nederlands kenteken, draaide z'n raampje open en bleek een Surinaamse Nederlander die hier grotendeels woont. Leuk gesprek met de uiterst vriendelijke jongeman. Hij woont vlakbij de plek waar we stonden en bedankte ons met wegrijden voor het gezellige gesprek...en als er iets was, moeilijkheden of zo, dan moesten we toeteren en dan kwam hij ons helpen. Grappig wel, want wij verwachten helemaal geen onveilige situaties of zo, maar hij vond het zo apart dat wij zomaar in het wild ergens stonden zonder bang te zijn. Gedag gezegd en nog geen 2 minuten later stond hij er weer met zijn auto en 4 ijskoude biertjes voor ons..; en toeteren als er iets is hè'. Is toch hartverwarmend dit.

Daar staan we dan, met volle maan en in de verte het maanlicht op de zee.

Rustig geslapen en Ron heeft zitten googelen en wil naar een plek aan zee hier voor een wandeling en bezoek aan een jachthaven. Okay, geen probleem, dat doen we. We komen bij Sotogrande uit, parkeren de bus ergens en gaan eerst met Wally wandelen op het strand. Eindelijk wat leuke speelmakkertjes voor hem, veel Engelsen hier met hun honden. Daarna duiken we Sotogrande in en weten niet wat we mee maken, wat een luxe, wat een smaakvol gebouwd havenstadje. We lopen er met open mond rond en zien wel dat dit geen plek is voor de 'gewone' mens. De rijkdom straalt er vanaf, de jachten die er liggen, de kledingwinkels, de huizen en appartementen..restaurants.

Later ben ik op gaan op google gaan zoeken over Sotogrande...wat blijkt, dit is wel het meest exclusieve vakantiedorp annex 2dehuizenlokatie van heel Europa, onder een miljoen euro kan je het wel shaken hier. Er schijnen vaak royals en andere beroemdheden te komen...en wij liepen er heerlijk te struinen met een natte hond die helemaal onder het zand zat en zelf met korte broek en ik een ongestreken blouse..

Ron zou hier wel kunnen aarden, het deed ook heel relaxed aan, ik vond dat ook maar heb toch meer met oud, en ruig en wat ongepolijster. Maar leuke ochtend doorgebracht.

We lopen terug naar de bus, rusten even wat en gaan op pad naar het naastgelegen stadje Torreguadiaro om wat te eten. Nou het contrast kan niet groter zijn vergeleken met het buurdorp. Maar...leuk, erg leuk. Als ik moest kiezen dan woonde ik liever hier.

 We rijden verder richting Gibraltar, daar willen we morgen kijken. We gingen tanken onderweg en het hele tankstation stond vol met politie auto's en gewapende Guardia Civil. Was ist loss? Bleken ze alleen maar flessen water te willen kopen...en dat met geweren en al om de nek. Valt ons sowieso op dat er erg veel politie op de weg is in Spanje.

Okay, we staan nu op de camperplaats in Gibraltar. Heel veel Marokko-gangers hier die de boot pakken vandaag of morgen.

Dinsdag 9 december

Op zich is dit best een leuke camperplaats. Een komen en gaan van campers en ik kijk mijn ogen uit. Mooie Overlanders, leuke bussies....het is hier echt van alles wat. We gaan lopen naar Gibraltar en moeten aan de grens onze paspoorten laten zien en dan staan we ineens op Engels grondgebied. Ook bijzonder is dat je eerst een landingsbaan van een vliegveld over moet over steken. Toen wij aankwamen landde er net een Easyjet vliegtuig dus was het toegangshek even gesloten.

Wat vond ik verder van Gibraltar? Nou het is er druk, en er zijn ontzettend veel werkzaamheden dus erg lawaaierig. Je hebt een grote lange hoofdstraat vol met pubs, fish and chips restaurants, juweliers, drank en sigarettenwinkels, een beetje zoals Andorra. Taxfree zeggen ze, maar naar wat ik begrijp is het niks goedkopen dan elders.

Leuk om even doorheen te lopen, en je moet hier tenslotte eens geweest zijn tòch...Normaalgesproken kun je met een cabinelift de rots van Gibraltar bezoeken, maar die is de komende 2 jaar 'out of order', dus je kan te voet, maar dat trok ik niet meer na al 6 kilometer gelopen te hebben. We lopen het hele eind weer terug naar de camperplaats , doen een plasje, rusten even uit en gaan op zoek naar een eetgelegenheid in de buurt. Vinden er één, eten werkelijk heerlijk en lopen weer terug naar de camperplaats. Geen zin om nog te gaan rijden dus blijven we nog een nacht hier. We spraken net met onze leuke Engelse buren en die verzochten ons met klem het plaatsje Medina -Sidonia te bezoeken, dat moet zo geweldig mooi zijn. Nou zijn wij dol op tips, dus gaan we even kijken of we dat voor morgen kunnen inpassen in de route.

Woensdag 10 december

Onrustige nacht, want bepaald een rustige camperplaats is het hier niet. Ik kon niet inslapen, maar hoorde daardoor wel een grote groep kraanvogels over gaan. Ron sliep wel snel in maar heeft de hele nacht verder last gehad van een steekgrage mug. 
Regen vanochtend, en we zijn gaan rijden. Gisterenavond tot de conclusie gekomen dat we een beetje moeten voortmaken hier in Spanje, althans als we ook nog wat van Portugal willen zien. Ik heb in dit laatste stuk aan de Zuidkust zoveel dingen omcirkeld op de kaart en willen we dat allemaal bezoeken dat zij we zeker nog 2 á 3 weken in de weer. We skippen bijvoorbeeld vandaag de stad Tarifa, toch niks aan om in de regen te bekijken. Wat we wel moeten vandaag en vannacht is een nachtje op een camping. Die vinden we zo'n 10 kilometer van Tarifa. Je staat hier hutje mutje, de mooiste plekken zijn voor gereserveerde gasten. Kan Wally nergens een stukje los laten rennen, het strand is niet toegankelijk, te hoog water! We doen het er mee maar gelukkig word ik hier niet van. Morgen eindelijk weer eens een vrij plekje zoeken .
Opvallend veel alleenreizende vrouwen hier in Spanje. Al eerder gezegd dat ik dat zo dapper vind. Gisteren al een dame flink op leeftijd met haar hond naast ons, en nu een wat oudere Duitse dame met een omgebouwde Peugot Partner. Achterop haar camper staat geschreven, 'ich lebe mein traum'

Het lijkt mij zo eenzaam...alhoewel ik wel merk dat contact maken hier erg makkelijk gaat. Je hebt al gauw een praatje, over de hond, over de streek, over het weer.
Nou een wat nikserige regenachtige dag vandaag...maar we lezen, koken uitgebreid, vullen en lozen. Straks zelf uitgebreid badderen.

Donderdag 11 december.

Het belooft vandaag een redelijk zonnige dag te worden, dus snel weg van deze camping. Nou mag ik dan wel negatief zijn over dit soort propvolle campings....wel vind ik het leuk zo met Wally over de camping te struinen en naar campers te kijken, en als ik dan geluk heb kan ik nog naar binnen gluren ook. Vind ik thuis ook altijd leuk....gluren bij de buren en me dan verbazen, maar net zo goed doe ik weleens leuke ideetjes op.

Okay, we zijn nu aan de Costa de la Luz en we hebben een camperplek aan zee op het oog , zo'n 19 kilometer verderop in Bolonia aan het strand. Hopen maar dat er plek is voor ons. Dat valt reuze mee, volop plek en dat zal komen doordat het een modderige boel is geworden door de regen van gisteren en vannacht. Als slippend vinden we een mooie plek en gaan gelijk het strand op met Wally, want die gozer is flink tekort gekomen de laatste dagen. Hij geniet en wij nog meer. Wat is het hier heerlijk, groen, rustig, authentiek. Ik besef nu pas hoe blij ik ben dat we weg zijn van de Costa del Sol, hier is het zoveel fijner...dat vind ik, dat wil niet zeggen dat iedereen zo denkt, het is niet voor niets zoveel drukker aan de Costa del Sol. Gelukkig maar dat smaken verschillen...

Hier vind je meer de stranden en zee met hoge golven, geliefd bij surfers, dat sfeertje voel je hier meer.

We lopen terug naar de bus, lezen wat en zitten lekker in de zon. Tegen etenstijd lopen we naar het dorp verderop om ergens wat te eten. Niet veel keus, want er is maar één zaak open. Een typisch Spaans café waar je ook wat kan eten. Alles is er lawaaierig en smoezelig, ook de man die ons helpt. We bestellen croquettas en de vis van de dag en gaan ondertussen even op google lezen wat de reviews zijn van deze zaak. Nou ja zeg....bar en boos. De laatste review was zelf zo slecht dat mensen  na het bezoek hier hadden moeten braken. Ja, en dan wil ik zo niet zijn, maar dan ben ik zo beïnvloedbaar en ga ik bijna al kokhalzen als ik nog geen hap gegeten heb.

Kijk zo'n grijzige vis, daar kan ik al beroerd van worden. Vis moet wit of roze zijn, niet grijs. Ron vond het allemaal prima te eten, maar die eet alles, écht alles, maar ik heb bijna de hele vis aan dankbare Wally gevoerd. Nou, gauw vergeten deze hap.

We lopen via het strand weer terug naar de bus.

De bergen die op de achtergrond ziet, dat is Marokko, zó dichtbij. Een stukje meer naar het oosten bij de stad Tarifa ligt Marokko nog dichterbij, tevens is Tarifa het meest zuidelijke puntje van Spanje. Morgen wordt het weer slechter, dus gaan we wat rijden.

Vrijdag 12 december.

Jammer dat het weer niet overloopt vandaag, anders hadden we nog wel een nacht hier willen blijven, Geweldige fijne plek, wel betaald maar heerlijk aan het strand. Ik zag vanochtend met de wandeling met Wally dat zoveel mensen met campers hier overal aan zee staan, en dat zijn dat geen P4N plekjes, maar gewoon plekken waar er ruimte is voor een camper. Allemaal oude campertjes met de paradijsvogels er in. Die leven toch wel een heerlijk makkelijk leventje...maar waar betalen ze dit van? Dit vraag ik me dan af. Digital Nomads? 

We vertrekken en willen eerst een soort toren bezoeken aan zee, die heb ik van Atlas Obscura. Geen doen, want we reden ons bijna vast in de modder, dus weer omgedraaid en op weg naar Conil de Frontera, een mooi plaatsje aan zee. Een heleboel stadjes en dorpjes hebben hier frontera (grens)in hun naam, dat komt nog uit de tijd dat hier gevochten werd tussen de Christelijke koninkrijken van het noorden en de Moorse Emiraat Granada ( Islamitische conclave ), deze plaatsen fungeerde als grenssteden en verdedigingslinies. Na deze periode bleven de stadjes Frontera heten, als een soort van geuzennaam.

Conil de la Frontera...mooi wit stadje...niet erg toeristisch. Erg leuk om even doorheen te slenteren.

We rijden verder naar het hooggelegen plaatsen Medina Sedonia, dat het Medina heet zegt al wat over de Moorse beinvloeding heel lang geleden.

Ook weer zo'n mooi wit stadje, hier zag je inderdaad de Moorse invloeden wat meer. We vinden dat we wel een lekkere lunch verdiend hebben na het debacel van gisteren. Ik zoek op google en vind een tapasbar met culinaire ambities, nou die moet het dan maar worden.

Spotgoedkoop en echt zo ontzettend lekker, die artisjokken links boven...je zou er een moord voor doen. Zálig....

We lopen weer terug naar de parkeerplaats en besluiten al om naar Cadiz te rijden. Een stad die voor mij al jaren een soort magische klank heeft (zal je zien dat het weer tegen valt) Ik verheug me er op om morgen de stad te bekijken. Voordat we op de parkeerplek waar we overnachten aankomen, nog flink billenknijpwerk omdat de navigatie ons door straatjes stuurde waar we de bochten helemaal niet konden maken en dus regelmatig achteruit terug moesten en dan in een stad hè...niet in een klein dorp. Ik zit dan te vloeken met mijn ogen dicht, Ron zit ook naar adem te happen maar blijft uiterlijk kalm. Al om al, toch zonder kleerscheuren bij de camperplek aangekomen en die is veilig , vlakbij het oude centrum en als we op tijd waren geweest hadden we nog een plekje aan de kade met zicht op zee gehad ook. Voor een stadsbezoek een superplek.

Zaterdag 13 december.

Wat heeft het gehoosd vannacht en geonweerd. Achteraf blij dat we op een verharde plek stonden. Dit is best wel een grappige camperplaats die met ijzeren discipline bewaakt wordt. Gisterenavond al door 2 mannen, die er als de kippen bij waren als er een nieuwe camper bij kwam om deze zo gunstig mogelijk neer te zetten. Vanmorgen hadden 2 struise dames dienst, die boos op mij werden omdat ik na de ochtendronde met Wally weer opweg naar de camper een stuk probeerde af te snijden. Dat mocht niet, ik moest op het pad blijven.

We gaan wandelen via een stadswandeling die ik op Komoot vond, als dat maar goed gaat.

Het regent nog steeds pijpenstelen en dat is jammer. Even nog dit...Cadiz is een prachtig gelegen stad op een soort eiland. Zie foto

Ook is het de oudste stad van Europa, maar ik denk dat meer steden dit claimen.

De wandeling begint door een groot park oftewel een botanische tuin met heel veel soorten bomen.

De stad heeft zoals meer havensteden iets ruigs. Ze vergelijken Cadiz ook wel met Havanna de hoofdstad van Cuba.

We gaan om en om wat kerken in, er moeten natuurlijk kaarsjes gebrand worden.

Dit is de grote kathedraal, het drukst binnen maar minder mooi dan die kleinere kerkjes vond ik.

We duiken ook om en om een overdekte vismarkt in. Ik keek mijn ogen uit, en hou hier zo van...

Nadat komoot ons weer hopeloos in de steek laat trekken we ons eigen plan. Ik ben er zo klaar mee...en gelukkig Ron ook. Ik denk altijd dat het aan mij ligt, te ongeduldig en te onbeholpen met digidingen, maar Ron vindt het ook waardeloos dat Komoot. Dus op zoek naar een andere wandelapp. Suggesties?

Mooi Moors aandoend gebouw hier op het strand. Je ziet het niet op de foto maar onder het gebouw stikte het van de zwervers. Toch droog en lekker zacht op het zand slapen denk ik.

Daggg Cadiz, we hebben van je genoten ondanks de regen.

We gaan rijden richting Sevilla, weer een stad....is wel erg veel, maar je kan Sevilla toch niet overslaan?
Maar onderweg eerst even een camperplaats met voorzieningen gezocht. Waar we dus nu zijn,  zo'n 20 kilometer vanaf de stad We blijven hier een nachtje.

Onderweg honger...dus even gestopt. Dat valt nog echt niet mee om hier in het weekend spontaan een restaurant in te stappen. Het weekend is voor Spanjaarden het moment om met familie of vrienden uit eten te gaan, maar we vinden iets.

Binnenkomst zag er zo uit, dus wij dacht ...ha lekker eenvoudig en snel, maar nee hoor we werden door de patron mee naar beneden getroond en kwamen is een wat semi-chique gelegenheid tercht, vol met Spanjaarden in keurige kledij. Ik met een spijkerbroek met gaten, maar okay...we eten er lekker, niemand spreekt een woord Engels of iets anders dan Spaans, zelfs de jonge mensen niet. Verbazingwekkend vind ik dat.

Was weer een fijne dag. Ik las gisteren het blog van deze mensen, die volg ik al een tijdje ( Yvon ook voor jou leuk) Hij, Martin schrijft zo ontzettend grappig en herkenbaar dat de tranen me soms over de wangen biggelen. En zo genadeloos eerlijk over zichzelf. 

Camperjoy: Over reizen met een camper… | Reisblog Martin, Miriam & Joep Lammertink

Ik weet van mezelf dat ik toch wel een pleaser ben, ik wil niemand voor het hoofd stoten met mijn blog, hou rekening met iedereen. Schrijf soms hele stukken, die ik later weer verwijder, teveel gevoelige informatie. Wel probeer ik altijd eerlijk te zijn...als ik iets niks vind, dan meld ik het. Ben tenslotte geen reisgids die alleen maar in superlatieven moet spreken.

Zondag 14 december.

 In eerste instantie zag het er hopeloos uit voor ons. Geen parkeerplek te vinden voor de bus in Sevilla. Nog één poging gewaagd, maar wel een stuk van het centrum af. Gevonden, ruimte zat, en mochten we hier willen overnachten dan zou dat ook geen probleem zijn.
We gaan lopen en beginnen bij het schitterende 'Plaza de Espagna", dat is werkelijk prachtig.

Door de hele stad zie je deze koetsen met paarden, voor de toeristen die niet willen lopen. Het gekke is dat Waldolala, die nooit ergens bang voor is helemaal gestressed raakte van die koetsen met paarden ervoor. Zijn we niet van hem gewend.

Het moderne bouwwerk "Metropol Parasol"

Denk niet dat je alleen loopt in Sevilla....hordes toeristen, ook veel Nederlanders, maar ik snap het wel. Sevilla is ook zo ontzettend gezellig, overal muziek , terrasjes...levendig zeg maar.

Tegen lunchtijd loopt het storm op alle terrassen, of ze waren al gereserveerd. We konden wel terecht bij een wat deftig Italiaans restaurant. Tja, ik eet liever Spaans in Spanje, maar we aten er fantastisch, dus niet zeuren.

Het is al ver in de middag en we sjokken ondertussen terug naar de camper. Moet ik thuis soms best moeite doen om mijn 10 000 stappen per dag te zetten, hier komen we er dagelijks ruimschoots overheen.

We besluiten niet te blijven slapen hier, ben even moe van al dat stadsgedoe....behoefte aan groen en rust, ook voor Wally die al dagen netjes aan de lijn met ons mee sjokt. Die mag ook wel weer eens lekker rennen in het groen. We rijden zo'n 30 kilometer en staan in het bos zo aan de rand van het natuurgebied de Donana. Overal waarschuwingen "Coto de Caza", jachtgebied, dus Wally voor het eerst sinds jaren z'n reflecterende jasje aan. Staat 'm schattig, zoals alles 'm schattig staat.

Zo dit was het weer voor deze week. Morgen rijden we nog langs het dorpje El Rocio, daarna proberen we nog een vrij plekje te vinden aan zee, en dan duiken we Portugal. Ook leuk, zin in.