Maandag 17 novemner.

En dan vanochtend met het plan op tijd naar Benidorm te vertrekken, raak je in gesprek met Nederlandse buren aan beide kanten en dan is dat zo gezellig dat het pas tegen de middag werd voordat we vertrokken. Leuk, je hoort goede tips. Onze linker buren waren al 2 jaar onderweg, geen huis meer in Nederland en wonen in hun camper, onze rechter buren zijn al een half jaar op pad. Wat zijn wij dan nog groentjes.., maar goede tips gehoord wat betreft verzekeringen en zo.
Okay, dan rijden we naar Benidorm en zijn van plan ons flink te vermaken en vooral te verbazen....en dan valt dat reuze mee. Er loopt een prachtige autovrije boulevard langs heel het strand van Benidorm. De gemiddelde leeftijd ligt hier hoog, dus inderdaad veel rollators en scootmobielen, maar ik doe al jaren mijn boodschappen in Ommoord en daar is het echt niet minder. Veel Engelsen hier, lekker temperatuurtje en een relaxte sfeer. We hebben eigenlijk meer lopen genieten dan ons verbazen. Wel teveel kolossen van flats met appartementen, veel horeca, schappelijke prijzen, dus ik snap best dat sommigen mensen, die niet echt goed meer ter been zijn er voor kiezen om hier te overwinteren. Zal je altijd zien, dacht je in een wanstaltige toeristenhel terecht te komen en dan valt het weer mee, er wel bij gezegd hebben dat wij er vroeg en op een maandagmiddag  waren en niks van het avond en nachtleven hebben gezien. Als je echt wanstaltig toerisme wil zien dan moet je naar Blackpool in Engeland, daar is het wat dat betreft echt schokkend, maar zó leuk.

Ach, en het gemiddelde gewicht hier ligt ook wat hoger, zowel op de linker als rechter foto...

Una paloma Blanca....en we eten een orginele 'battered in beer', fish and chips en dopertjes bij een Engelse pub.

Tis mooi geweest, nu weer even gewoon doen, dus gaan we op zoek naar een plekje aan zee via P4N. Spaarzaam hier, maar we hebben er één gevonden, precies tussen Benidorm en de stad Alicante.

Met nog een Duitse camper en wat vissers..

Het leven is goed...

Dinsdag 18 november.

Wat een heerlijke rustige nacht met niks anders horen dan het klotsen van de zee tegen het grindstrand.. Ook de vissers bleven hier slapen in hun auto.
Wat hebben we zoal gedaan vandaag. Weinig, de dag in de zon en in grote ledigheid doorgebracht. Wat gelezen, wat gefröbeld, wat wandelingetjes met Wally, buiten gekookt, vis en kip en een witlofsalade. Gisteren toen wij hier net waren voeg Ron zich af of er verderop niet nog mooiere en rustigere plekjes waren, dat was ook zo, dus dachten we erover de bus te verplaatsen. We hadden het nog niet gedacht of we zagen dat een personenauto zich helemaal vast reed in het grindpad. Lesje voor ons...niet doen dus. Vandaag kwam er een soort gelijke bus als de onze en die reed voordat wij konden waarschuwen ook het grindpad in. Kon ook niet meer voor of achteruit. Ron nog gaan helpen maar de Franse jongen zit helemaal vast en heeft gebeld voor hulp. Zo blij dat wij het niet gedaan hebben.

Hier goed te zien hoe dicht we nog bij Benidorm zitten. Nooit verwacht hier zo’n plek te vinden.
Zo rustig als gisteren is het vandaag niet, er zijn nog 3 camperbusjes bij gekomen vanmiddag.

Zit je nog steeds in de biografie van Arjan Ederveen te lezen en dat word je vanzelf ook een beetje 'Creatief met kurk'
Nou, het was werkelijk een heerlijke dag. Wat gaan we morgen doen? Even overleg met de directeur bestuurszaken.

Woensdag 19 november.

Vanochtend nog even gekeken hoe onze Franse medecamperaar door een Nissan 4x4 uit het grind getrokken werd, Ron nog even een vishaakje met een tang uit Wally zijn poot gehaald. De stoere Wally gaf geen kik. Nog even in de zon zitten lezen, de aardige vissers hier gedag gezegd en om 12 uur vertrokken van dit geweldige plekje. Overigens even voor Yvon....stel dat Dick deze plek ook opslaat, dan betwijfel ik of dat gaat met jullie camper.

Wij komen zonder al teveel slipwerk boven en rijden een stukje terug naar Vilajoyosa. Had ik ergens foto's van gezien en zag er zo leuk uit. Ik had het idee dat het een klein vissersplaatsje was, maar niets van dat. Ik denk dat je dat soort idylle ook niet moet verwachten hier aan de Costa Blanca. Een best grote stad, met wel een hele leuke en mooie oude kern.

En zo ligt het verwende heerschap dan de hele nacht, wij moeten schikken met de ruimte en meneer ligt wijdbeens en nog te snurken ook.

Leuke kleurige huizen en weer een ontspannen sfeer.

We slenteren wat rond en gaan lunchen bij het enige restaurant dan 5 sterren krijgt op google....en dat valt wat tegen. Niet slecht, maar zeker niet bijzonder. De prijs wel. Ik heb weleens het vermoeden dat nieuwe restaurants allerlei mensen ronselen om hen een goede waardering te laten geven op google.

En dat zonder struikelen of op mijn platte bek gaan...

We verlaten Viljoyosa en rijden met een grote boog om de stad Alicante, want daar willen we toch niet heen. Na Alicante zoeken we een plekje en vinden er er zowaar één aan het strand. Te mooi om waar te zijn eigenlijk in deze drukke streek, we hadden ons al voorgenomen morgen eens in zee te duiken nog voor het ontbijt. Dat blijkt ook te mooi om waar te zijn want een uur later worden we weg gestuurd samen met onze Duitse buren door de guardia civil. Je mag hier alleen staan als je kleiner dan 5 meter bent. Hij verwees ons wel naar een gratis plek iets verderop. Precies onder de aanvliegroute van het vliegveld van Alicante...het is alsof ze bij je binnen vliegen, maar dat zijn we thuis wel gewend in de polder en de aanvliegroute van Zestienhoven. We doen het er mee, kan niet altijd een 10 zijn tòch...

Donderdag 20 november.

Ondanks het vliegveld hadden we een rustige nacht, wel begon vanochtend vroeg het vliegverkeer weer op gang te komen.

WE gaan een stuk zuidelijk rijden. Ik had op de kaart gezien dat er hier wat grote zoutmeren liggen en èèn daarvan zelfs roze gekleurd. Die willen we wel zien. Echter, de kust en omgeving waar we nu rijden stemt niet bepaald vrolijk. De hele kust is hier volgebouwd en het lijkt alsof hier geen Spanjaard meer woont, voornamelijk Engelsen. Nog steeds wordt er flink gebouwd, de urbanisaties schieten hier de grond uit. Het roze zoutmeer lag dan ook omringd met huizen. Lelijk, foeilelijk. We moeten vanavond even een plan maken, want hier is het gewoonweg niet leuk. Je ziet ook veel stampvolle camperplaatsen en campings direct aan de snelweg liggen...met langstaanders, wat bezielt mensen? Het zal het heerlijke weer zijn en de gezelligheid die ze met elkaar hebben? Zijn wij dan echt asociaal?.

Okay, maar ook wij moeten er aan geloven voor een nachtje. We hebben even voorzieningen nodig en komen op een volledig door zonnepanelen gevoede eco-camperplaats terecht. Ondanks dat we het niks vinden op zo'n park, valt het ook wel weer mee. Het is hier een Duitse enclave met voornamelijk reuzen-campers als Hymers, Concordes en Morelo's. Wij voelen ons een soort Calimero's hier.

We gaan lunchen in het dorp (lekker) en vanavond ons bezinnen op de volgende richting die we uit gaan.. Het binnenland, dat zeker.

Tja...Ron vindt het nog wel meevallen hier overigens. Ik ben de zeurpiet.
Ik heb ben echt tot aan Alicante bijna lyrisch geweest over Spanje. Alles, mooi, alles leuk....maar hier in de buurt van Torrevieja begint de ellende. Grote woonmalls, grote overvolle camperplaatsten. Precies alles wat ik niet leuk vind. Morgen beter..

Vrijdag 21 november.

Vanochtend rond 10 uur vertrokken het binnenland in. Alhoewel ik natuurlijk flink klaag over dit soort camperplaatsen, viel het ook wel weer mee. Je kon er goed wandelen met de hond, goed restaurant op loopafstand, goede douche en aardige dame bij de receptie. Het ligt geheel aan mij dat ik dit soort plekken niet blief. We rijden richting Librilla, ten zuiden van de stad Murcia, daar is een natuurpark 'Badlands Barrancos de Gebas', helaas is vrijstaan daar niet mogelijk voor ons gewone stervelingen zonder 4x4 wagen, dus gaan we bij  Campo Tony staan, een eenvoudige en rustige camperplaats op loopafstand van de wandeling die we morgen gaan maken. Aardige vent die Tony, volop tips waar we overigens niks van verstonden en vrij om citroenen te plukken uit zijn boomgaard. We doen verder weinig vandaag, we bakken een zeebaars met salade en nog meer groente, vanwege mijn obsessie...
Ik wandel wat met Wally, die de boel bij elkaar blaft want ze hebben hier huiskatten, die gewend zijn aan campers en even komen kennis maken. Na de blafactie van ons watje zijn de beestjes even in geen velden of wegen meer te zien.

We staan hier alleen. De wind is best koud, maar uit de wind naast de camper is het goed te doen.

Verder weinig te melden. Ik ga me mentaal voorbereiden op de wandeling morgen, want schijnt een best zware wandeling te zijn, maar als je wat wil zien van die Badlands dan moet je wel.

Zaterdag 22 november.

Gisteren al beloten niet de lange en zware wandeling hier vanaf de camperplaats te doen, maar die vanuit het dorp Librilla, die is wat korter en ook wat makkelijker....althans dat zegt Komoot, maar daarover later meer.

Wat allemaal voorspoedig begon, wel gelijk de hoogte in, maar Aagje lijkt daar wat minder moeite mee te hebben de laatste weken. Komt ook dat Ron mij steeds waarschuwt, 'kleine stapjes nemen!', ik ben altijd geneigd grote stappen te nemen om sneller boven te zijn, maar kleine stapjes zijn inderdaad effectiever. Okay, we volgen de stem van de begeleiding van Komoot en die stuurt ons weer eens een onbegaanbaar pad in, zo onbegaanbaar dat heen al een ramp was, maar terug nog erger. Plat op mijn kont en glijdend naar beneden. We zaten goed fout en die mevrouw met haar monotome rotstem  maar roepen dat we goed zaten. Uiteindelijk maar weer ons eigen plan getrokken, maar vervelend is het wel, dit is al de 2de keer dat komoot ons in de steek laat. Ach, dan bepaal je zelf je route en dan kom je bij een uitzichtpunt om te watertanden zo mooi....

Dit noemen ze Badlands, en dat is een landschapsvorm gekenmerkt door sterk geërodeerde kleigrond en komt voornamelijk voor in semi-woestijngebieden. 

Je kan wel foto's blijven nemen, maar je kan met een camera toch niet over brengen hoe mooi het is. 

We wandelen terug en zien op de camperplaats dat we Nederlandse buren hebben gekregen....even een praatje zus en een praatje zo. We maken spagetti ala Bolognaise, smaakt ons prima...en vanmiddag luieren en plannen maken voor morgen. Wally ligt als een stresskip hier aan de lijn bij de camper. Er lopen hier wel 4 hele lieve sociale poesjes, die graag even kennis komen maken, maar dat trekt onze hysterische kattenhater niet.

Zondag 23 november.

Vanochtend vertrokken van deze leuke, maar te poezerige camperplaats. We moeten nodig wassen, Wally kan ook wel een badbeurt gebruiken en na even zoeken op P4N blijkt hier op 26 kilometer afstand een groot service station te zijn, waar dit allemaal mogelijk is. Je kan er zelfs blijven overnachten mocht je dat willen. Dus een was gedraaid en gedroogd, Wally gebadderd, wijzelf gebadderd.....allemaal heel luxe en je betaald gewoon per onderdeel. Eigenlijk ideaal. Je kan er nog eten ook als je zou willen. Gewoon een plek, die strak en absoluut niet gezellig is, maar wij hebben in één ochtend alles kunnen doen wat we willen en trekken verder.

Daarna trekken we richting kust, even verkennen of het hier wel te doen is qua drukte en belanden in Aguilas voor de lunch en die bevalt er goed. Aguilas zelf ook. Alleen maar Spanjaarden daar voor de uitgebreide zondagmiddaglunch, erg gezellig.

Met het vertrekken uit Aguilas rijden we ons zo wat weer klem in de smalle straatjes. Deze keer waren de andere auto's niet zo geduldig als de vorige keer, dus een getoeter voor ons en getoeter achter ons. Mij kan je opvegen dan, zo'n gestress....en Ron maar sturen en draaien en ik er naast maar schelden en gillen. Tja....sorry Ron.

Okay, we zijn op weg naar Cabo de Gata, maar doen nog een overnachting aan de kust , zo'n 9 kilometer van Aguilas. Al rijdende zagen we dat elke plek waar hier aan de kust geparkeerd kan worden, helemaal vol stond met campers....dus ook degene die ik uitgekozen had...wel 100. We weten toch een lekker plekje te vinden aan de rand van het geheel en staan hier eigenlijk prima en rustig en je kan hier lekker lopen met de hond. We zijn ondertussen al in Andalusïe.