Maandag 19 mei.

Beetje een rottige nacht, we hoorden een harde brom en konden niet ontdekken waar het van was. Als ik zo'n geluid eenmaal in mijn oren heb, dan raak ik zó geirriteerd, een soort van misofonie heb ik wel. Oordopjes kon ik zo gauw niet vinden en pas tegen de ochtend kwamen we er achter dat het gebrom van de kraan in de bus kwam, die stond gedeeltelijk open.
Maar okay, we moeten en we hoeven niks vandaag, dus een lekker luie dag. Lezen in de zon, eten in de zon en genieten van de mooie omgeving rondom. Geen fluit te vertellen dus vandaag.

Uitzicht vanuit de bus gisterenavond.

Ron vindt hier vanochtend nog een muntje uit de Sovjettijd.

Weer eens een poging met de zelfontspanner, ik heb dan 10 seconden om op mijn plek te komen en zelden dat het lukt.... en dan probeer ik echt een sprint te nemen.

Dinsdag 20 mei.

Heerlijk geslapen en vanochtend na de koffie vertrokken van deze bijzonder fijne plek. We rijden een stuk westelijk, de zon schijnt en onderweg doet het allemaal heel lieflijk en onbedorven aan. We stoppen voor een wandeling bij de Panga kliffen. Mag de naam kliffen amper hebben, maar voor Baltische begrippen w.s wel. Moeilijk om te fotograferen want je loopt er boven op. Wally stortte zich een paar keer naar beneden, doodeng, maar heeft uiteindelijk ook weer geen moeite om terug te klimmen. Dat hebben we met Sjors weleens anders meegemaakt, die stortte zich ook weleens in het diepe en kwam met geen mogelijkheid meer boven. We waren toen met z’n vieren en twee van ons hebben toen kilometers om moeten lopen om Sjors op te pikken en wij bleven bij de plek staan waar hij steeds trachtte weer naar boven te komen. Het was me er eentje die Sjors.

Bij de start van de wandeling stond een bord dat er hier veel fossielen te vinden waren. We hebben gezocht en gezocht...niks gevonden. Ron merkte op; 'de enige oude fossielen die hier te vinden zijn, dat zijn we zelf'

Enfin, een leuke wandeling, niet moeilijk, lekker in de zon.

We gaan op zoek, nog wat westelijker voor een mooie plek voor vanmiddag en vannacht.

Komen we toch onderweg dit restaurant tegen, jammer dat het niet open was.

De typisch houten molens van dit eiland zijn hier kunstzinnig bewerkt.

Ja en dan weer zo’n plekje vinden...het wordt bijna gewoon.
Wally, de viespeuk, had zich overigens tijdens de wandeling heerlijk door de rotte vis gewenteld, afschuwelijke lucht. Gelukkig heb ik een hele goede droogshampoo bij me.

Avondplaatje vanuit de bus.

We stonden hier vandaag en vannacht weer zo van alles en iedereen verlaten...

Woensdag 21 mei.

Heerlijk geslapen en zo heerlijk, je wordt wakker, doet de schuifdeur open, laat de hond er uit...die kan heerlijk zijn gang gaan. En zelf hoef je hélemaal niks. De wind is gaan liggen en dat scheelt behoorlijk in de temperatuur.
We moeten nodig naar een camperplaats of camping met voorzieningen en al rijdende komen we in de hoofdstad van Saaramaa uit, Kuressaare.We vinden een leuke camperplaats in de haven van het stadje. De havenmeester, een hele vriendelijke oude baas heet ons welkom. Ook wel weer eens leuk ergens te staan met wat leven om je heen. We eten in het havenrestaurant en dat was lekker, we maken een wandelingetje met Waldelino en verder doen we niks. Goede wifi hier, dus lekker muziek luisteren, reisvlogs bekijken op Youtube, we komen de dag wel door. We kwamen na al die tijd reizen hier vanochtend een Nederlandse camper tegen. Je hebt dan direct de neiging vol in de remmen te gaan, zo van, 'joh, jullie ook hier, hoezo?' Behalve uitgebreid zwaaien deden we niks natuurlijk. Zwaaien doe je sowieso hier als je een camper tegen komt, veelal Duitsers, en een enkele Zwitser.

Een mooi beeld van twee reuzen die het eiland ooit bevolkt zouden hebben.

Donderdag 22 mei.

We duiken na de koffie even het charmante centrum van Kuuralsale in. Klein maar fijn, zal ik maar zeggen. Veel terrassen die er uitnodigend uitzagen, ware het niet dat er weer eens een koude straffe wind stond. Moet me even van het hart, die wind word je soms doodmoe van. Ik denk dat het bijelkaar zo’n 5 dagen zijn geweest dat het hier niet waaide.

We lopen terug naar de bus door het vestinggedeelte.

We verlaten de hoofdstad en willen nog een meteorietkrater bezoeken hier op het eiland. Mooi, maar een toeristische trekpleister. Wij vroegen ons nou af, als dit ronde gat met water nou ontstaan is door de inslag van een meteoriet...waar is dan die meteoriet gebleven? We moeten ons er nog even in gaan verdiepen..

We tuffen daarna nog een stukje verder, we hebben honger en willen buiten koken. Valt niet mee, het waait zo draaierig dat het onmogelijk is om een beetje windstil buiten te zitten.

Uiteindelijk doen we het maar zo....tussen de achterdeuren van de bus is het nog ietwat uit de wind. 

Eenvoudig, doch voedzaam...

We staan hier weer op een plekje van de RMK en blijven hier vannacht. Je kan vanaf hier een mooie wandeling maken, naar een Moor/ meertje en dat doen we morgenochtend, daarna gaan we weer naar het vasteland.
Even nog over dat RMK, dat is vergelijkbaar met ons Staatsbosbeheer, maar dan veel en veel beter. Door heel de Baltische staten is deze organisatie actief, wel duizenden mooie plekjes zijn voorzien van BBQ,s, tafels en banken, droogtoiletten, soms een rookoven...en deze op de mooiste plekjes midden in de natuur, aan zee, aan meertjes....kortom overal. Meestal ook nog wat uitgezette wandelingen vanaf die plek. Je kan en mag hier prima overnachten met de camper en meestal is het er doodstil. Soms in het weekend wat drukker en soms komt er in de avonduren een gezin even snel wat BBQen, eten het op en vervolgens vertrekken ze weer. Ik ben echt vol lof over deze organistatie.

Vrijdag 23 mei.

Echt genoten van de wandeling deze ochtend naar het moor en over zompige heide, ondanks dat het regende. Vanochtend even opgezocht wat nou het verschil is tussen een moor en een meer, een moor is meestal ontstaan in heidegebied, vandaar dat in Schotland ook vele meertjes een moor heten, nou deze wandeling ging ook door zo’n gebied, wel met houten aangelegde wandelpaden, want anders zou je wegzakken . Erg mooi. Ron zag nog een jonge zee-arend vliegen, weer één op zijn lijstje afgetikt.

Het pad vanaf de uitkijktoren..

Lang leve google....Veenpluis is dit.

We lopen een rondje van 6,5 kilometer en komen geen mens en geen verbodsbord tegen. Hoe anders bij ons in Nederland, wat zal ik daar straks weer aan moeten wennen. Die drukte, al de regeltjes...ik snap dat het moet, we zijn met heel erg veel mensen in ons kleine landje en ik zou nergens anders willen wonen....maar wat voelt het hier heerlijk vrij in de Baltische Staten.

We rijden naar de haven, kunnen al snel mee met de volgende ferry naar het vasteland. We eten ergens wat, typisch zo’n plattelands eetzaak, eenvoudig en spotgoedkoop. Plekje zoeken voor de nacht valt niet mee, óf ik vond het niks, te dicht bij een doorgaande weg, óf Ron vond het niks, te donker en geen uitzicht. Uiteindelijk belanden we bij een hele grote zanduitgraving en daar zijn we het samen over eens. Hier blijven we vannacht.

In de avond doen we een potje Scrabble, en onnodig te zeggen dat ik weer grandioos verloren heb. Met Rummicub wil ik nog weleens een potje winnen, maar hier mee...
Desalnietemin vind ik het heerlijk zo nu en dan een spelletje in de avond, ipv lezen of een serie kijken.

Zaterdag 24 mei.

Vanmorgen rijden we richting Parnü, weten nog niet of we de stad willen bezoeken en al rijdend door de stad besluiten we, althans besluit ik, dat we maar door rijden. We doen er wel boodschappen bij een hele grote supermarkt met de heerlijkste producten. Alleen groentes komen er altijd bekaaid vanaf hier, veel van hetzelfde.Vooral veel kool. In iedergeval weer een lekkere voorraad ingeslagen. We stoppen voor de lunch op weer een wonderschone plek.

We warmen wat kippenpoten op met een salade er en drinken daar een rode wijn uit Georgië bij. Volop wijn verkrijgbaar in deze landen, maar met de rode is het hier vaak oppassen, ze houden hier, denk ik, van een zoetere variant dan wij. Soms staat dat vermeld, als semi-dry, maar vaak ook niet....al meerdere flessen zijn hier door de gootsteen gegaan. Deze was bijzonder smakelijk, laag in de alcohol...echt zo’n gebraden kippetjeswijn.

We vertrekken weer en voor we het weten rijden we Letland alweer in. Hier willen we het Gaujos Nationaal Park bezoeken, dit is een mooi gebied rondom de rivier de Gauja.

Onderweg weer zo’n prachtig oud en vervallen huis, ik durfde er niet in, ik twijfelde of het leegstond of bewoond was.

Het is hier duidelijk weekend en toeristisch in dit park, met moeite een plekje gevonden voor de nacht, maar gevonden. Het regent..

Zondag 25 mei.

We twijfelden gistenavond nog of we niet een andere plek moesten zoeken. Het gedreun van muziek zou ons weleens uit de slaap kunnen houden. Niet verplaatst maar oordoppen gereed...en dat bleek achteraf niet nodig want na 23 uur was het rustig.

Vanochtend een wandeling gemaakt naar de rivier de Gauja, was nog best enerverend, heel veel spekgladde trappen naar beneden...en wetende dat je die ook weer omhoog moest, maar de rivier was mooi en het waard. En de terugtocht viel best mee...je kan soms maar beter de dingen negatief inzien, dan valt het meestal mee.

We komen onderweg deze wandelschoenen tegen met een bordje erbij, dit zijn de schoenen van iemand uit deze streek die de Santiago de Compostella vanaf hier helemaal gelopen heeft, dat verdient respect. Aagje gilt al bij dit kleine stukje n.l...

En dan bij de rivier. De 2 leukste mannen op aarde...

Na de wandeling rijden we naar de stad Cesis, de (heel) vroegere hoofdstad van Letland, voordat Riga zo uit zijn voegen begon te groeien. Als je het nou over een onsspannen rustige stad hebt, dan is dit dat wel. Erg leuk.

We lunchen wat op een zonnig terras, dat is lang geleden...

Daarna rijden we naar een camping aan de rivier en we willen hier 2 dagen blijven, even niksen, even vakantie in de vakantie..