Dinsdag 14 oktober

Nou zeg, we zijn weer los van de kade, en weer verliep het vertrek zo voorspoedig dat we er bijna achterdochtig van werden. Wat zijn we vergeten, wat hebben we over het hoofd gezien? Tot nu toe niks gelukkig.

We hebben hele leuke maanden thuis gehad. Vol met soms noodzakelijke dingen, maar grotendeels veel leuke afspraken en ik geniet me toch van de omgeving waar we wonen. Ik ga het elke dag meer waarderen en hoewel ik soms nog steeds behoefte heb naar het stadse van Rotterdam, zou ik er voor geen geld meer willen wonen. Zo nu en dan even er naar toe, voor de film, een museum, een restaurant...
Maar okay, ik zit alweer behoorlijk uit te weiden en dan heb ik het nog niet eens over de reis ansich.

Afgelopen week een leuke, helaas niet complete, familiebijeenkomst in Austerlitz waar Cas en Sabrina, de zoon en schoondochter van Timo (Ron zijn broer) zijn gaan wonen. Na eerst een gezellige lunch bij hun thuis zijn we de bossen ingegaan. Sabrina is boswachter van Staatsbosbeheer in dit gebied en stelde me gerust dat ik niet bang moest zijn om Wally hier los te laten lopen. Raar eigenlijk, je wordt overal gewaarschuwd vooral dit gebied  Austerlitz en het gebied Den Treek niet in te gaan ivm met de probleemwolf hier. En dan zegt onze eigen familieboswachter dat het kan, en dan geloof ik haar. Zij is hier tenslotte dagelijks....dus heerlijk gewandeld in het herfstachtige mooie bos,

Gisteren hadden we nog een concert in het Nieuwe Luxor "100 jaar Mikis Theodrakis', 2025 is het 100 jaar geleden dat deze componist werd geboren en deze avond werden er liederen van hem vertolkt. Griekofiel als ik ben, wilde ik er heen. Soms al bij de eerst noten van Griekse muziek barst ik in tranen uit, dus dat beloofde wat deze avond.

Nou wilde ik hier een video die ik heb opgenomen gisterenavond plaatsten , dat moet hier via Youtube, maar ik krijg geen toestemming om het te plaatsten op YT, auteursrechten e.d. Dus geloof mij maar op mijn woord dat het fantastisch was gisterenavond. Maria Farantouri,ondertussen slecht lopend en al 77 jaar oud, met een prachtige donkere stem zong de mooiste liederen van Mikis. Kippenvel, tranen...ik had zo wel onze reis richting Spanje om willen zetten om weer linea recta naar Griekenland te rijden. Doen we niet, maar wat hou ik van dat land en z'n muziek.

Onzin natuurlijk, doe ik niet. We hebben tenslotte morgen afgesproken met Dana en Steven in de Vogezen en daar heb ik ook ontzettend veel zin in. Wij zijn vanochtend om 11 uur vertrokken en zijn nu op de welbekende camperplaats in Pont-a-Mousson beland. We hadden echt het laatste plekje hier. Bomvol!! Zal dat allemaal richting Spanje gaan? 

Pont-a-Mousson. Ik snap het ook wel dat het hier zo snel vol loopt. Het ligt niet ver van de grote weg naar het zuiden, op loopafstand van het mooie stadje, lekker losloopgebiedje ernaast voor de honden.

Onze plekken op Camping Steniole, zo'n 12 kilometer gelegen vanaf Gerardmere.

Dag 2 deden we een wandeling in de wijngaarden rondom het prachtige wijndorp Niedermorschwhir. We hadden het er nog over met z'n allen. Waarom is de Elzas / Vogezen nou zo mooi, en zelfs nog mooier dan andere gebieden met ook bossen en ook wijnbouw? Tis de sfeer die daar zo eigen is.

Waldolala is natuurlijk ook weer van de partij en die vindt niks leuker dan te wandelen met een groepje mensen.

Met de zon er op lijkt het wijnlandschap wel van goud.

Vrijdagochtend dachten we een wandeling te maken hoog op de heuvels. Echter was het zo snijdend koud, wind, en de zon liet zich niet zien, dat we , althans de mannen maar besloten om een wandeling die lager gelegen was te doen. Die hadden wellicht geen zin in het gemekker van ons dames. Desalnietemin een leuke en mooie wandeling.

Uiteraard na de wandeling weer ergens typisch op z'n Elzas wezen eten, dat betekent veel spek of ander varkensvlees, zuurkool. Alles heel eenvoudig, maar smakelijk en zoals bij veel Ferme Auberges, erg veel.....alhoewel als ik eerlijk ben dan heb ik er ook wel weer snel genoeg van. Dat is het mooie van Frankrijk vind ik...elke streek zijn eigen keuken.

Op vrijdag doen we nog een rondje Turckheim.

Ik merk dat ik deze dagen helemaal niet in de juiste volgorde plaats, maar ala....het gaat om het idee een beetje een weergave te maken van de dagen met de familie Mersch.

Jemig, wat hebben we eigenlijk weer volle dagen gehad. We hebben ook nog gerodeld op de Col de la Schlucht. Dana wilde vroeger nooit mee, maar nu wel.....en ze ging als een speer, zonder angst. Vond het zo geweldig dat ze voor een tweede keer is gegaan. Ik die normaliter de dappere Dodo is, heb de hele Vogezen bijelkaar gekrijst. Tijden veranderen...

De laatste avond eten we stokbrood met heel veel lekkers en doen een spelletje. Ik hou er van, Ron wat minder....dus neem ik mijn kans waar nu we met z'n vijven zijn. 30 Seconds heet het spel, en dat is leuk, leuk...

Zaterdag 18 oktober.

De familie Mersch is vanochten voor 8 uur al vertrokken richting Nederland. We hebben het heel erg leuk gehad samen. Nu weer samen verder..
Het heeft flink gevroren vannacht en het is erg koud, maar de zon schijnt. We maken een korte route iets zuidelijker, doen boodschappen onderweg en eindigen op een mooi plekje in de buurt van Kruth. Eten zelfgemaakte mosseltjes buiten en maken vanaf ons plekje een wandeling langs de cascades die hier talrijk zijn. Het was weer klimmen, klauteren en ploeteren, eigenlijk doodeng, want het was spekglad. Voor de verandering ging ik deze keer niet op mijn platte bek maar Ron. Die heeft nu ook een blauwe kont, ik ook, maar dat kwam omdat ik van de week uit het zoldergat thuis viel....zo hard dat ik dacht dat mijn laatste uur geslagen had. Ik lag gewoon te hyperventileren op de grond van de schrik. Een hoop drama, maar het viel achteraf mee. Een blauwe kont en de conclusie dat een beetje vet aan je lijf ook de val wel breekt.

Tja, wat zit ik weer uit te weiden hè

We blijven vannacht op dit mooie plekje en ik stort me op mijn website, wat niet wil lukken....weer zo'n internetloos plekje. We kijken de HBO serie Task en genieten er van. We staan alleen vannacht.

Mossels als lunch.

Leuk plekje tòch? Het kapelletje is een repicla van de verwoeste oude Kapel iets verderop.

Zondag 19 oktober.

Prima geslapen, super rustige mooie plek.
Het is afgelopen met het mooie zonnige weer. Vandaag nog iets zon, maar vanaf morgen alleen maar regen. We besluiten naar de stad Belfort te rijden, zo’n 55 kilometer hier vandaan. Weten er weinig van maar laten ons verrassen. Onderweg nog genoten van de prachtige Vogezen in herfsttooi en aangekomen in de stad de bus op een grote gratis camperplaats gezet op loopafstand van het centrum van Belfort. Een gratis camperplaats met wel 50 plekken waarvan een paar met stroom....en die hebben wij. Geweldig tòch, die gratis voorzieningen. Houdt wel in dat het niet de meest romantische plek is hier, maar ach voor een nachtje..
We wandelen wat rond in het oude centrum, het is rustig. Mooi ook, niet spectaculair, maar gewoon rustig mooi.

Boven de stad ligt een grote citadel met deze inmens grote leeuw eronder. Imposant. Is gebouwd en ontworpen door Fréderic Auguste Bartholdi...jawel dezelfde architect als die van het Vrijheidsbeeld in New York. Die kerel houdt wel van groot, groter, grootst.

Zondag, de dag dat ik mijn weekverslagen publiceer. Dus tot volgende week mensen. Leuk als jullie een bericht achter laten.