Maandag 28 april.

Het was weer koud vannacht...sokken aan aankomende nacht. Gisterenavond aan een behoorlijk heftige serie begonnen. Time, en dan seizoen 2, een Engels drama zoals alleen de Engelsen dat kunnen maken. Seizoen 1 was ook al zo geweldig. De serie speelt zich af in een gevangenis en is eigenlijk een aanklacht tegen het huidige gevangeniswezen. Kijken zeg ik, althans als je tegen een behoorlijk portie ellende kan.

Okay, vanmorgen eerst boodschappen gehaald voor de komende dagen en dan de beruchte Suwalki grens door. Merk je niets van, is natuurlijk gewoon Europa, maar het gaat om het idee. Nu dus in Litouwen beland en het doet hier rustig kabbelend aan. Leuke houten huizen en honderden meertjes en meren. We wilden graag onze gekochte forelletjes grillen op een mooi plekje aan zo’n meertje. P4N app had wat plekjes, maar die waren nog niet bezocht door gebruikers van de app. En voordat je het weet beland je weer op zo’n bosweg met diepe kuilen, laaghangende takken, bobbels, hobbels...kortom het was weer van, 'dat doen we nooooit meer', een billenknijpweggetje was het, en het erge was dat dat rotweggetje naar een afgesloten hek leidde en keren (bijna) ommogelijk was. Met veel krachttermen toch gelukt. Ach zo erg is het niet, want het wemelt hier van de mooie plekjes, nu op een rustig en verhard plekje in Veisijai, zegt mijn telefoon, en we komen er ook net achter dat het hier een uur later is. 

Ook weer wennen aan een geheel andere taal. Google-translate is je grootste vriend hier.

Wallemans rent als een dolle hier, ik weet niet wat hij allemaal ruikt en ziet, maar hij heeft het er druk mee.

Mooi beeld hier vlakbij..

We eten een gezonde salade en grillen een forelletje. Wat hebben we het onwijs goed en wat zijn we bevoorrecht dat we dit allemaal kunnen doen. Alhoewel ik ook weet dat er mensen zijn die dit leven verschrikkelijk zouden vinden, maar okay...wij niet, en genieten er met volle teugen van.

Na het eten doen we nog een rondje met Waldolino.

Ik wil een foto van mezelf op deze steiger. Het ding kraakte enorm...vandaar de ietwat weinig insta-waardige foto.

Morgen eerst nog een wat grotere wandeling hier, en dan maar weer eens wat Litouwse cultuur snuiven...alhoewel, je meer kan spreken van Russische cultuur, want we zitten behoorlijk dicht bij Belarus, oftwel Wit-Rusland.

Dinsdag 29 april.

Geslapen als een blok, wat is het heerlijk rustig hier. Vanochtend eerst een wandeling gemaakt in het gebied hier achter.

En daarna rijden we door richting de stad Druskininkai, waar we in de buurt een bijzonder park willen bezoeken. Het Gruto Parkas, we wisten dat er wat oude Sovjetbeelden stonden, maar verder geen idee wat ons te wachten stond.

Bij binnenkomst al gelijk zo’n beeld dat getuigd van grootheidswaan, desalnietemin zijn het mooie beelden. Wall mocht niet mee het park in, dus die is in de bus gebeleven.

Ik weet niet eens hoe ik dit park nou moet beschrijven. Het is een kinderspeeltuin, ook een erge trieste dierentuin met veel te kleine hokken voor de dieren, ik kan en wil er niet naar kijken want ik word er beroerd van. Je kan er zo’n 200 beelden bekijken uit het tijdperk dat Litouwen nog onder de Sovjet Unie viel.Veelal verwijderde beelden uit steden die gesloopt werden na de val van het communisme. Dus veel Lenin en Stalin-beelden. Op zich is dat beeldenpark erg mooi opgezet, maar heeft voor veel commotie bezorgd onder de Litouwers en ook de oud-Siberië gangers. Een soort van romantiseren van dat tijdperk dat in wezen helemaal niet zo fraai was. Ik denk dat dit, hoe naar dan ook, toch ook cultureel erfgoed is. De stichter van dit park, de miljonair Milanauskas, kan ook niet op veel sympathie rekenen, die had sowieso al zijn fortuin vergaard in het Sovjet tijdperk. Al om al, een omstreden park...

Het maakt het kind in ,m wakker...

En de artiest in mij...
Het is zo’n raar park, dat we er lacherig van werden.

Wat beelden in het park, dit is maar een fractie van wat er allemaal stond.

We gaan weer rijden richting Vilnius, want die stad willen we één dezer dagen bezoeken, maar eerst nog onderweg een plekje zoeken om te eten en te slapen. Dat is hier geen probleem, overal is het mooi en rustig. Het voelt zo vrij hier.

Midden in een bos en aan een meertje..

Dit soort bbq/picknick hutjes zie je hier overal, ook in Polen trouwens.Vuurtje stoken altijd geoorloofd.

Woensdag 30 april.

Gisteravond de serie Time uitgekeken en mijn ogen uit mijn hoofd gehuild. Wat een geweldige serie (maar 4 afleveringen) is dit.

Nog even een wandeling gemaakt hier in het bos. Wally was moeilijk in toom te houden, rook allerlei luchtjes en ging er steeds vandoor. Ik heb voor het eerst vanmorgen een stukje in de bus gereden. Erg wennen zo’n gevaarte en nog een automaat ook, maar het ging. Nou kom je hier geen kip tegen en ook op de gewone doorgaande wegen niet, maar het begin is er.
Daarna op weg naar Vilnius,maar onderweg kregen op onze telefoon ineens een noodalarm met de tekst; Extreem ernstig, dan gaan gelijk de alarmbellen bij mij rinkelen, wij de bus stil gezet en de oproep vertaald. Bleek het een oefening te zijn van de sirenes in het gehele land. Wij waren al wat gerustgesteld omdat al het verkeer gewoon rustig doorkabbelde, geen paniek of zo.Okay op naar Vilnius daar hebben we ons beiden erg op verheugd, moet de mooiste stad van de Baltische Staten zijn.Camperplek 1 zat barstensvol, camperplek 2 ook, parkeerplaats 3 ook, dan maar een camping vlakbij de stad...bleek gesloten. We hebben zeker 2 uur rondjes gereden en geen plek gevonden.Eigenlijk baal ik dan weer zo dat we geen fietsen bij ons hebben, dan zet je ,m gewoon een stuk buiten de stad en fiets je er naar toe. Even een smerig hamburgertje ergens op en nog één poging gewaagd en geluk gehad, want nu op een parkeerplek, vlakbij de oude stad. Volgens mij mogen we hier 24 uur staan, dus blijven we ook vannacht.

We zijn net de oude stad al ingeweest, en ik durf het bijna niet te zeggen na al die moeite die we vandaag gedaan hebben, maar het valt wat tegen. Terrassen en mooie oude gebouwen zat, maar op een bepaalde manier wat sfeerloos allemaal. Zijn we misschien wat verwend geweest met de mooie verrassende stad Poznan, ik weet het niet.

We zitten even in de camper nu, ik dit te schrijven en Ron de nieuwsberichten op zijn mobiel te checken. Straks nog even de stad in om wat te eten, althans als we buiten kunnen zitten. Weet niet of ze hier makkelijk zijn met honden, hoewel je er ontzettend veel ziet lopen hier in de stad. Morgen willen we nog een bijzondere wijk hier bezoeken..

Donderdag 1 mei.

Gisterenavond toch Wally maar in de camper gelaten en samen even gaan eten. Achteraf stom, want in het restaurantje waar we zaten hadden meerderen een hond bij zich, en je gelooft het niet die zaten of lagen gewoon op een stoel aan tafel. We hebben ontzettend lekker gegeten, maar schrokken ons ondersteboven van de prijzen, vooral die van wijn. Terwijl wij bescheiden aan een glaasje zaten , zagen we de Litouwers zelf fles, na fles bestellen...terwijl 50 euro hier de goedkoopste fles op de kaart was. We hebben een onrustige nacht gehad, niet van het eten en de kosten hoor, maar midden in de stad staan betekent een hoop lawaai, disco, motors die optrokken vlak bij onze bus.

Vanochtend eerst naar het wijkje Uzepis gelopen, deze wijk heeft zichzelf zo rond 2001 uitgeroepen tot onafhankelijke Republiek en werd toen voornamelijk bevolkt door kunstenaars en ontwerpers. Voorheen is dit een Joodse wijk geweest, maar zoals zo vaak na de Holocaust was er na de oorlog geen Jood meer te vinden. Overal hetzelfde verhaal, zo triest. Je ziet dat het wijkje ondertussen ook gewild is geworden onder de yuppen van de stad, tussen alle oudbouw staan nu ook dure apartementencomplexen.

Heel leuk om even door deze wijk te hebben gelopen, zoals ik al eerder schreef vind ik Vilnius wat tegen vallen, dit was een klein goedmakertje. We zijn zo’n 20 km noordelijk van Vilnius gereden waar je  Europos Parkas hebt, een groot bos waar wel 96 beeldhouwwerken en andere kunstuitingen te vinden zijn. Bijna elk land van de wereld heeft een met een kunstenaar en kunstwerk een bijdrage aan geleverd.

Een soort muur helemaal gemaakt van oude televisietoestellen.

Je wandelt hier met gemak zo’n 2 uur in het rond. Ik heb wel honderd foto’s geschoten. Ik vond het er geweldig. We waren overigens kapot, na de slechte nacht, de ochtend wandeling en vanmiddag en deze weer van 8 kilometer. Naar een rustige camping aan een meer gereden en hier blijven we 2 nachten vooral om hèlemaal niets te doen.

Vrijdag 2 mei.

Prima camping hier, alles doet het en we kunnen eindelijk een was draaien. Aardige eigenaars die een behoorlijk mondje Engels spreken.

Verder een dag van vooral niksen, wat lezen, buiten koken, wandelingetjes met Wally.

Ochtendwandeling deed ik alleen met Wally deze keer, en aan zijn gedrag en de vele omgewoelde plekken te zien, stikt het hier van de wilde zwijnen. Ik heb het daar niet op, en Wally ook niet, dus waren we snel weer terug.

Mannen-emancipatie ten top....Ron doet de was en ik lig te lezen. Hij kijkt er niet vrolijk bij, maar dat is van de spanning..:-)

Nog 2 foto’s van die verweerde houten huisjes die je hier veel ziet, ze zijn bijna allemaal bewoond en ik vind ze zo leuk. Volgens mij stammen die nog uit het communistisch tijdperk en het lijkt afsof iedereen toen recht had op zo’n huisje. De modernere huizen zien er wat gelikter uit en zijn vaak van steen of kunsstof, je ziet zelfs  heel veel design-achtige huizen. Volgens mij gaat het goed hier in Litouwen, dure auto’s en de prijzen overal liggen gelijk aan Nederland...behalve diesel en benzine dat is stukken goedkoper.

We trekken morgen wat verder noord/oostelijk Litouwen in. Willen nog wat wandelen in een mooi natuurpark.

Zaterdag 3 mei.

Vanochtend op tijd vertrokken en eigenlijk hebben we ons niet zoveel verplaatst, zo’n 40 kilometer verder op aan een meer bij het plaatsje Paluse. Boodschappen gedaan en het valt op hoe luxe de supermarkten zijn, ruim assortiment, grote wijnschappen, verse visafdeling, verse slager er in. Je waant je bijna bij een Franse Super. Wat ik al schreef, de prijzen liegen er niet om, misschien nog wel hoger dan in Nederland en dan met name de wijn.....ja en een vakantie zonder wijn, is als een lied zonder refrein..(ja ik schud ze zo uit mijn mouw)
Tot ons grote geluk kon ik er ook een kilo mosselen uit Zeeland scoren, dus zijn we gelijk op zoek gegaan naar een mooi plekje om te lunchen.

We vinden een prima stek op loopafstand van het dorp. Zijn we ondertussen gewend dat we overal alleen staan, hier staan nog twee campers zowaar, wel op gepaste afstand. We blijven hier vannacht..

Dit waren echt verrukkelijke mosseltjes. Ik krijg steeds meer het idee dat onze lekkerste spullen naar het buitenland gaan. Wij vonden ze thuis juist zo matig dit jaar.

Ja en dan weer die veelzeggende foto , hoe wij ons bord achter laten. De rommelaar en georganiseerde accountant.

We doen nog een wandeling met Wallemans en denken dat we morgen de grens naar Letland overgaan. We komen nog terug in Litouwen, want we willen helemaal oostenlijk tot het uiterste noorden in Estland gaan en dan via het westen en grotendeels de kust uiteindelijk weer terug.

En tijdens het laatste rondje met de Wall schoot hij gelijk het water in achter de eenden aan. lekker zo’n zeiknatte hond in je camper.

Zondag 4 mei.

Vanochtend eerst naar Stelmuze gereden, dat ligt nog net in Litouwen en is een grensplaatsje, daar moet een bijzonder mooi oud houten kerkje zijn en een eik die w.s tussen de 1000 en 1500 jaar oud is. Mooie rit door lieflijk glooiend landschap.

En kraanvogels onderweg, wat zijn ze mooi...

De oude eik in Stelmuze, die net als oude mensen ondersteund wordt door stokken. Kerkje erachter was helaas gesloten, het is hier ook een soort herdenkingsdag, maar dan een andere dan de onze. We hadden de bus geparkeerd bij het kerkje en de oude eik, daar zat een vrouw in een tentje en verkocht koffie en zelfgemaakte cake en koekjes. Best koud en w.s weinig clandizie vandaag, dus ik even wat cake en koek bij haar gekocht. In het Engels probeerde ze me allemaal duidelijk te maken wat er door de cake en koekjes zat, veel bloemenblaadjes in iedergeval. Ze waren heerlijk en al op voordat we van het parkeerterrein reden.

We rijden Letland in. Het weer is somber en het regent gestadig...dat doet helaas dit gedeelte van Letland geen goed. Het lijkt hier sowieso al wat minder idyllisch dan in Litouwen, zal ook best zo zijn omdat we dichter bij Rusland zitten. Ook de plekken om te overnachten zijn minder mooi en allemaal toch aan de doorgaande weg gelegen. We stoppen ergens en ik maak een gezonde salade als lunch. Ik probeerde onderweg bij een soort kruidenier wat brood te halen, bijna hilarisch, zoveel onbegrip over en weer. De dame sprak geen woord Engels. Zelfs google-translate bood geen uitkomst. Ik mocht uiteindelijk achter de toonbank komen om zelf te pakken wat ik wilde. Lief tòch..
Na een paar plekken voor de nacht, die het toch niet blijken te zijn, staan we nu midden in het centrum van het stadje Ludza, een plek anders dan we doorgaans doen, maar prima. Morgen even het stadje en de ruïnes in. Tot volgende week allemaal.