Maandag 5 mei.

Herstel van de onafhankelijkheid hier vandaag. In 199o verklaarde Letland zich onafhankelijk van de Sovjet-Unie. Wordt hier gevierd, je ziet op veel auto’s en huizen de Letse vlag prijken.
We stonden gisterenavond en vannacht op een soort pleintje in het stadje Ludza, niet wetende dat daar ook een disco ligt, een hele kneuterige dat wel, maar toch..

Eigenlijk geen last van gehad, sloot om 12 uur zijn deuren, wat startende auto’s naast ons en dat was het..
Vanochtend zijn we even de heuvel opgelopen om de kerk te bekijken.

Niet echt een spannende inrichting..

Daarna naar de ruïne die hier achter ligt gelopen. Het is snijdend koud en het sneeuwt een beetje.

We verlaten Ludza en rijden richting Alüksne en hopen onderweg ergens een restaurant tegen te komen, we willen wel weer eens uit eten....maar ik kom tot de conclusie dat we dat maar moeten skippen deze reis, en al helemaal aan deze kant van de Baltische Staten. Of dicht, of helemaal niks te vinden. Geeft niks, we hadden het er al rijdende nog over, dat we best wel buiten onze comfortzone reizen deze keer. Geen terrasjes, restaurants, geen pitoreske dorpjes.....maar wel heel veel ruimte, water en groen, nieuwe indrukken zat, en we hebben ons nog geen moment onbehaaglijk gevoeld.
We schampen onderweg een gedeelte de Russische grens, voelt best bijzonder.

Heel de grens afgezet met hekken en prikkeldraad, en uitkijktorens op diverse plaatsen. 

Onderweg zijn die plattelandsdorpjes toch het leukst met de houten huizen. In de wat grotere dorpen en steden is het toch vaak bevuild met die lelijke grauwe Sovjets-flats.

We zijn het zat en gaan een plekje zoeken voor de lunch en de nacht. We rijden en rijden en vinden na 18 kilometer op de onverharde weg een prachtplek bij een meertje. Zo erg in de middle of nowhere hebben we nog niet gezeten, bijna geen internetverbinding. Ik weet ,t niet, vind ik dit leuk? Maar we blijven toch.

Met een vuurplaats en BBQ huisje erbij, maar het waait zo erg dat we toch maar onze eigen spullen buiten zetten, nog ietwat uit de wind...maar het is koud, koud...

Na het eten dachten we off-road een rondje om het meer te lopen met Waldolala, mooi niet...een soort moerasachtige grond rondom.

Het sneeuwt, en steeds harder...we vluchten naar binnen, met de kachel aan...wie maakt ons wat.

De wind is wat gaan liggen dus kunnen we toch een vuurtje stoken.

Dinsdag 6 mei.

Dit was weer zo’n plek, die geweldig mooi is, maar zo alleen en in geen kilometers een huis of wat van leven te vinden. Ik moest me tegen de gedachtes als ;'wat als er iets met ons gebeurt', verzetten. Internet was ook slecht. Soms heb ik er ineens last van, maar okay..
Gisterenavond laat en vannacht hoorden we het typische geluid van heel veel kraanvogels op het kleine meertje waar we bij stonden. Te koud om eruit te gaan in de nacht, maar ik had de ijdele hoop dat ze er in de ochtend ook nog zouden zitten, nee dus..
We gaan rijden richting Estland en de afstanden zijn hier niet zo groot, dus rijden we al snel Estland in.

We rijden een mooie route, zo’n groene van onze landkaart door een lieflijk gebiedje. Ook Estland doet weer anders aan dan Letland, lieflijker, andere huizenbouw, en de taal lijkt op Fins en is een stuk herkenbaarder voor ons.
We moeten nodig boodschappen doen en willen ergens wat eten. Pas in het stadje Vorü lukt dat.

Onderweg dit prachtige kerkje....en zowaar een andere camper tegengekomen, die ook dit kerkje wilden zien en fotograferen. Helaas was de deur potdicht.

Okay, in Vorü boodschappen gedaan en vanuit de bus zag ik dit tafereeltje. Vind ik zo grappig, die kleintjes aan een ring vastgemaakt aan een touw, met de juffen op pad.

En wij eindelijk een restaurant gevonden dat open was. Weinig keus,een zalmburger of een soepje, maar 2 gerechten op de kaart, verder prima eten.

Weer gaan rijden richting het Peipusmeer dat is een heel groot meer, zeg maar een binnenzee, tussen Estland en Rusland, de landgrens ligt hier in het midden van het meer. In dit gedeelte van Estland kan je ook, zonder dat je een visum of wat nodig hebt een klein stukje door Rusland rijden. Mag je absoluut je auto niet uit, dus het gaat dan meer om het idee dat je in Rusland geweest bent. Gaan we morgen w.s doen. Nu op een hele leuke plek bij de stad Värska bij het bezoekerscentrum van een groot terrein rondom een meer waar vroeger de strijdkrachten getraind werden. Het bezoekerscentrum is in een heel mooi gerenoveerde Commandantswoning. Je mag hier slapen op het terrein, en in de zomer is er zelfs een douche en stroom. De vriendelijke dame van het bezoekerscentrum raakte niet uitgepraat met ons, wilde zoveel over deze streek vertellen. Zo enthousiast was ze, erg leuk. Wij mogen hier gratis slapen, maar als de voorzieningen open zijn betaal je wel.

Het bezoekerscentrum.

We maken een wandeling rond het meer met Waldomar..

Het is hier allemaal zo goed geregeld op picknickplekken in de natuur, vaak een natuurtoilet, hout om te stoken, BBq,s, overdekte tafels en banken, en op deze stond zelfs een rookoven om vrij te gebruiken, geweldig toch..

Plek voor vannacht. Ik vind het zo leuk..

Woensdag 7 mei.

Ja en dan worden de plannen gisterenavond ineens omgegooid...zal het even uitleggen.

Dick en Yvon reizen ongeveer al 3 weken eerder dan wij in de Baltische Staten. Zij zijn nu al in het uiterste noordoosten, in de stad Narva, dat pal aan de Russische grens ligt, alleen de rivier de Narva scheidt de stad van Rusland. De stad ligt in Estland maar bestaat voor zowat 95% uit Russen. A.s vrijdag viert Poetin in Rusland 'de dag van de overwinning' met een militaire parade met heel veel bombarie en toeters en bellen, ook in de stad Narva zijn dan veel festiviteiten. Dick heeft zich helemaal verdiept in alles wat er dan gebeurt in de stad. Hoewel wij helemaal geen vrienden zijn van Poetin en zijn beleid, verre van dat zelfs, is dit toch iets wat je van dichtbij wilt mee maken, noem het maar shocktoerisme.
Dus wij hebben het vervolg van onze reis een beetje aangepast en zijn ook op weg naar Narva. Ik schreef het gisteren al dat we buiten onze comfortzone reizen momenteel, maar dit is dan wel weer nog een stap verder...maar spannend, dat zeker.

Okay, vanochtend al richting Narva gereden waar we morgenmiddag willen aankomen, dus doen we rustig aan. De stad Tartu passeerden we en die wordt als de meest Estse stad van Estland beschreven, dat betekent dat hier weinig Russische invloeden zijn. Een aardige stad, maar ik zeg nogmaals, we zijn zo verziekt met het mooie Poznan in Polen, dat we er snel doorheen liepen, ook door de kou hoor. Mensekinderen, het is snijdend koud.

Fotogeniek scheef pand...

We zijn er ondertussen wel achter, wil je hier aan de oostkant wat eten, dan moet je echt in de stad zijn. Dat hebben we maar gedaan....en wat een leuke zaak, vrolijke lieve bedieniging, Wally gelijk geknuffeld en we hebben eenvoudig maar heel erg smaakvol gegeten.

We rijden verder richting Peipusmeer, daar willen nog even een camping zoeken waar we kunnen laden en lossen en onzelf weer eens een flinke poetsbeurt geven.

Kallastre...een leuk dorp met voornamelijk houten huizen aan het Peipusmeer.

De kolonel met zicht op het Peipusmeer en met zicht op Rusland.

We vinden een camping die open is en we staan er alleen, de Engelse sprekende aardige eigenaar is verbaasd, heeft na Covid geen Nederlander  meer gezien hier, we zijn de eerste..

Ik doe een rondje met Wallemans langs het meer....zóóó koud, noordoostenwind, de tranen lopen over je wangen.

Morgen op ons gemak naar Narva, nog zo’n 140 kilometer, en ook zo bijzonder om juist op die plek Dick en Yvon en de honden te ontmoeten.

Vrijdag 10 mei.

Gisteren niks geschreven en zelfs nu nog een beetje beduusd, wat een bijzondere dag was het vandaag. Moeilijk te omschrijven omdat het vooral de sfeer was die me zo trof.

Gisterenmiddag kwamen we in Narva aan, typische voormalige Sovjetstad, wat rondgereden en ons verbaasd over de hoeveelheid troosteloze flats, grauw, klein, benauwd en zonder een balkonnnetje of wat...
Daarna naar de parkeerplaats gereden waar Dick en Yvon ook stonden. Zo leuk om elkaar in deze uiterste uithoek van Europa te ontmoeten. Honderduit gepraat, lekker koffie en een borrel bij hun in de camper, want dat is gewoon een rijdend huis met jaloersmakende zááálig veel ruimte. Hun honden voor het eerst ontmoet, wat een schatten...Wally blij, eindelijk speelkamaradski’s

Slechte nacht gehad, veel teveel licht op de parkeerplaats.

Vanochtend op tijd naar de parade, tja hoe leg ik dat uit, misschien dat het met de foto’s en filmjes er bij beter lukt.

Dit is Narva...Links is Europa/ Estland  en dan een loopbrug over de rivier en rechts is Rusland. De loopbrug kom je alleen maar over als je familie hebt aan de andere kant. Vandaag was de militaire parade in Rusland op 3 grote schermen aan de Russische kant te zien, bijna op het pesterige af, en aan de Estse kant hingen de Estse vlag de vlag van Europa en deze...

Provoceren over en weer dus. Rare sfeer, maar aan de Estse kant gewoon vriendelijk keuvelend publiek en sommige fanatiekelingen met de Europese vlag. Aan de Russische kant zagen we dat ze op de muur en torens met een geweer stonden, militairen, politie? Ik weet het niet. Dikdoenerij lijkt mij...

En we hadden een bekijks, overduidelijk toeristen zijn we natuurlijk. Diverse malen zijn we op de foto gezet, vooral om de honden. Er komt zelfs een artikel met ons op de foto en een interview met Dick er in, in een Fins blad. Dick heeft zijn emailadres achter gelaten, dus we zijn heel benieuwd.
Weet je, ik schrijf het gebeuren nu heel a-politiek en beknopt op, terwijl er een hele geschiedenis achter zit natuurlijk. Ik weet dat de meeste mensen denken dat we gek zijn om ons op deze plek te begeven, maar geloof me....geen moment onveilig gevoeld. Bijna alle mensen kijken ons nieuwsgierig aan, maar lachen vriendelijk.
Op een gegeven moment ben je die verschrikkelijke propaganda parade van Poetin spuugzat, en nog even heerlijk in de zon bij de camper gezeten. Beduidend beter weer dan gisteren.

Nog wat plaatjes van w.s Russische Baboeska’s die door het parkje wandelden waar wij zaten, waar de roze mutsjes voor dienen moet ik nog even uitvogelen.
Dick en Yvon gedag gezegd en weer onze eigen wegen gegaan, was reuze gezellig en ook weer eens fijn je eigen taal te spreken en een ander dan je partner. Tot weerziens jullie!!

Nu sinds tijden weer op en plekje vlakbij de zee, de Finse Golf en die gaan wij westelijk volgen.

Zaterdag 10 mei.

Prima geslapen, fijne plek en stralende zon, wat wil je nog meer.
We gaan eerst naar een wat bizarre begraafplaats een stuk terug en weer richting Narva.

Een militaire begraafplaats uit de eerste wereldoorlog, helemaal verwoest in de 2de wereldoorlog, alle kruizen die hier stonden zijn gewoonweg onthoofd. Pas na de jaren '90 is het monument weer opgebouwd, de kruizen nog steeds gekortwiekt. Raar en wat bizar gezicht.

We gaan boodschappen doen en een plekje zoeken voor de BBQ, het is zulk mooi weer, zonde om wat anders te doen. We vinden een plek in een bos aan een meertje, wel wat mensen maar verder prima...althans dat dachten we, het werd steeds drukker, de karaoke ging aan, we stonden helemaal ingebouwd. Wally wist te ontsnappen en ging de clown uithangen temidden van al die BBQers. Grote hilariteit en iedereen Wally aanhalen, ja zie dat kereltje dan maar eens te pakken te krijgen. Gelukt met hulp van de BBQers, volgens mij alleen maar Russisch sprekende mensen, maar weer aardig.

Verderop een andere plek gezocht, nu alleen op ook weer een heerlijke stek.

Vanuit Narva langs de kust richting Talinn kom je een soort Wassenaarse bewoning tegen. De rijkeren hebben hier hun residence, maar ook dit, eeuwig zonde dat dit zo staat te verpauperen.

We hebben vis gekocht voor op de BBQ, niet wetende dat ze nog schoongemaakt moesten worden. Ron voor het eerst van zijn leven vis ontdaan van ingewanden e.d. Volgende stap is dat hij ze zelf gaat vangen uiteraard..
Ze smaakten overigens heerlijk, maar geen idee wat voor vis het was.

Fijne plek in de zon...en ik ga het weer zeggen; 'wat hebben we het goed' Naast ons staat een auto met een kettingrokende vrouw er in. Ze zit daar maar, kijkt niet blij, rookt nerveus en lijkt niet te vertrekken. We hadden gewoon met haar te doen, maar ze leek wat onbenaderbaar. Uiteindelijk is ze toen het donker werd vertrokken. 

Zondag 11 mei.

Rustige nacht maar bitter koud, heb echt niet de juiste garderobe bij me deze keer.
We gaan weer richting kust rijden nu, even nog een ietwat tegenvallende waterval bezocht, moet de hoogste en langste zijn van de Baltische S. Wat mij het meest bij blijft is de loeikoude wind op die plek.

We hebben zin om ergens wat te eten en dat doen we dan ook. Heerlijk gegeten, perfect Engels sprekende bedienig, gewoon een hip stads restaurant, en daarbij was het eten ook nog eens heerlijk.

Daarna rijden naar een plekje aan zee, waar Dick en Yvon vanochtend nog stonden.

Zwerfkeien noemen ze dit....

Ja, echt een geweldige plek, in de luwte van de zeewind. Helemaal alleen, als het morgen mooi weer is blijven we hier nog een dag en nacht.Eindelijk weer eens een boek lezen...