Maandag 12 mei.

Als een blok geslapen. Gisteren hebben we de serie Estonia uitgekeken, over de grote ramp van een passagiersschip in 1994, waarbij 856 doden en maar 138 overlevenden waren. Goede serie, die uiteindelijk ook geen uitsluitsel geeft wie of wat nu de schuldige is geweest van deze ramp.We hebben deze vooral gekeken om dat we nu in de omgeving zijn van waar dat rampschip gezonken is. In de Baltische Zee en het vaarde van Tallinn naar Stockholm.
Vandaag een heerlijke zonnige dag en we hebben weinig gedaan, genoten van de heerlijke plek hier en de gebruikelijke rondjes met Wally en ook de Cadac heeft zich weer mogen bewijzen. Alles zo’n beetje opgemaakt uit de koelkast dus morgen nodig boodschappen doen.
Een dag van lezen, wat appen, in de zon zitten en even alle indrukken van de laatste tijd even laten bezinken. Straks een potje Scrabble, dat heeft Ron me beloofd, ook nog even opletten wanneer de zon in de zee zakt voor eventuele mooie plaatjes

Gisterenavond nog even een fikkie gemaakt hier bij de camper.

Vanmiddag een rondje strand. Ik zoek me altijd een ongeluk naar fossielen, maar vind nooit wat.

Dinsdag 13 mei.

Nou daar gaan we weer van onze mooie plek, vanochtend met de wandeling bleek dat we er toch niet alleen hadden gestaan die nacht, nog een Duitse buscamper wat verderop. De hele oostkant van de Baltische Staten waren we eigenlijk de enige camper leek het wel, maar nu we wat westelijker gaan komen we er meer tegen...nog niet veel, maar wat meer.
Eerst boodschappen doen voordat we naar het Lahemaa Rahvurpark rijden, dat is een groot natuurpark waar we ook wat dagen willen verblijven. We zoeken op google maps een restaurant dat open is en een goede waardering...nou zeg, wat een misser. Beetje een gaarkeuken idee. Hatseflats,eerst in de rij staan en toen kreeg je zo je kwak eten op je bord. Kostte ook bar weinig, dat weer wel. Kwam er zowaar een grote groep Nederlanders en Belgen binnen die op groepsreis waren....en als ik dat dan stilletjes bezie, dan hoop ik oprecht dat dit soort reizen nooit de mijne behoeven te worden, tenzij het absoluut niet anders kan. Ik vermoed dat deze groep aan het begin van hun groepsreis waren en dat iedereen nog wat vreemd was met elkaar. Het ongemak op de gezichten terwijl ze aan tafel zaten met elkaar...wellicht sluiten ze deze reis allemaal af als 'beste vrienden', maar die beginners-ongemakkelijkheid...

Doorgereden en nu voor een nachtje op een prima camping. Luxe douche, wasmachines en aan het strand. Even vullen, legen, poetsen en een wasje draaien. Het is net werken...

Wandeling over het strand met Wallemans.

We hebben hele goede wifi op deze camping, dus dat wordt vanavond koptelefoons op en onze eigen t.v programma’s kijken en onze eigen muziek luisteren, ook wel eens lekker.

Woensdag 14 mei.

Onze lieve Wally is vandaag 6 jaar oud geworden.
We rijden naar de punt van dit schiereiland om daar evt te blijven staan en overnachten, en ook een wandeling te maken op een landtong die je daar hebt. Als overnachtingsplek is het echt een droomstekkie, maar het waait, het is koud en regent ook een beetje, dus doen we de wandeling wel en daarna kijken we verder.

Er ligt hier eigenlijk geen pad en sommige stukken alleen maar grote keien. Hebben soms wat acrobatische kunsten uit moeten halen en ik had soms echt hulp nodig van Ron, maar we hebben het volbracht..

Na de wandeling besluiten we om hier niet te blijven. Te winderig en koud aan zee. Zo jammer, maar ja...een plek in de bossen is beter met deze wind. We rijden nog wat rond in het natuurpark en het doet hier allemaal lieflijk en Scandinavisch aan. Leuke gekleurde houten huizen, heel veel moerasachtige gebieden en prachtige stranden. Ik vermoed dat het hier met mooi weer druk zal zijn.

We eten wat in één van de weinige restaurants die open is in deze streek. Allemaal vriendelijk een aardig, maar het eten was niet om over naar huis te schrijven. Opvallend is dat elke Est onder de 50 heel goed Engels spreekt, dat is wel zo prettig met zo’n moeilijke taal als het Ests is.

We gaan een plekkie zoeken in het bos, uit de wind en in de zon...en dat is gelukt.Wel weer met wat strubbelingen, het pad liep gedeeltes door los zand, en daar rijd je je makkelijk in vast, maar okay, de bestemming is bereikt en het hier weer wegkomen is een probleem voor morgen.

De jarige Waldolala krijgt een bot, wel eerst even netjes zitten voor op de foto, dat dan weer wel..

Wat een plek weer , aan een kleine ven, met BBQ, houten banken. Ik hoorde van Yvon dat dit soort plekken in Zweden ook gebruikelijk zijn. Voor mij is dit zo nieuw en zo bijzonder...tot nu het meest ultieme vrije kampeerland wat ik heb meegemaakt, niet alleen Estland, maar de hele Baltische Staten. Polen ook overigens..

Morgen, tenzij we hier niet weg komen, willen we naar de hoofdstad van Estland rijden.

Donderdag 15 mei.

Vanochtend eerst een flinke wandeling gemaakt hier in de omgeving. Mooi en goed bewegwijzerd.

Even een foto om te laten zien hoe Wally is als hij de omgeving niet vertrouwd, wellicht ruikt hij dan wolven, vossen of wilde zwijnen. We zien dat altijd aan zijn gedrag, dan loopt hij gewoon bijna in de knieën van Ron, terwijl hij normaalgesproken frank en vrij rond rent. Vervelende is dat bij mij de alarmbellen ook gaan rinkelen bij dit gedrag, dus heb ik ook wat schichtig om me heen kijkend de tocht vervolgd.

Mooi bijna wit mos hier in het bos..

En dan gaan we richting Tallinn, en komen we eigenlijk zonder de voorziene problemen met de bus van onze plek af.

Okay, we zijn in Tallinn en hebben een goede parkeerplaats gevonden vlakbij de Oude Stad, waar we vannacht ook kunnen blijven. We duiken eerst even zonder Wally de stad in om wat te eten, maar zien gelijk al hoe sprookjesachtig mooi Tallinn is....maar ook hoe ontzettend toeristisch, overal hoorden we Amerikaans praten, of Aziatisch. Krioelde er van de foeilelijke toeristentroepwinkeltjes, maar zal wellicht een grote afname hebben met al die cruisschepen die hier aanleggen. Er was w.s net een groot cruise-schip aangelegd met Amerikanen, ze overbevolkten de terrrassen. Het leek Texas wel met het dialecht dat ze spraken. Na het eten ( ik durf bijna niet te vertellen dat het wéér erg matig was dat eten) zijn we Wally op gaan halen en hebben we de Oude Stad van top tot teen bekeken.

Onze plek voor vannacht, tegen de vesting van de oude stad aan en bijna naast het monument ter herdenking aan de verdronken Estonia-passagiers

We lopen de oude bovenstad in. Had een wat dorpser karakter daar, rustiger wel in iedergeval.

Er staan er hier boven een paar van. Spookachtige en gezichtloze monnikken.

Tijd voor een witte wijn en een biertje met prachtig zicht op de kathedraal.

Als we voor elke keer dat Wally vanmiddag aangehaald is een euro hadden gekregen hadden we gratis uit eten gekund vandaag. En Wally, laat het zich allemaal welgevallen, meestal moeten wij hem wegtrekken, meneertje nooitgenoeg...

Je ziet hier veel uitingen van Ruslandhaat, en dat zit gezien de geschiedenis van Estland heel diep.

Zo, het is mooi geweest, we zijn kapot van al dat lopen vandaag. We doen niks meer. We eten een cracker in de bus...en straks lekker onderuit een serie kijken. Morgen willen we hier nog wel een kunstenaarswijk gaan bekijken..

Vrijdag 16 mei.

Als een blok geslapen vannacht, ondanks dat de omgeving toch vrij rumoerig was. We kijken in de avond naar de serie 'Drops of God', een Frans/Japans/Amerikaanse serie die zich afspeelt in de wijnwereld. Dan komt de wijnliefhebber weer naar boven bij mij, soms vind ik het wel jammer dat al die kennis die ik ooit had alweer heel erg verouderd is en zelfs aan het verdwijnen is uit mijn brein. 

Vanochtend zijn we naar de wijk Kalamaja geweest, dat was voorheen een industriële griebusbuurt achter het oude station van Tallinn, maar ontdekt door kunstzinnige jongeren en die hebben er een bijzonder leuke twist aan gegeven. Nu dus een hip gebeuren, met veel leuke horeca, kunst en design. Ik snap zo dat je als jongeren geen zin hebt in die mooie oude binnenstad met al die toeristen, hier hebben ze een leuke enclave voor zichtzelf.

Ik hoorde vanochtend via de app met Yvon dat het plekje waar wij van de week stonden en de wandeling over de landtong hebben gemaakt, dat dat het gebied was waar de Russische straaljagers met veel lawaai het Russische schip in de Finse Golf probeerden te beschermen.

Russisch vliegtuig schendt NAVO-luchtruim om Russisch schip te beschermen

Wij hebben niets gehoord, wel zagen we bij vertrek daar een groot schip varen, de enige die we tot nu toe gezien hebben in de Finse Golf. Geen vaarverkeer gezien de hele week en dan ineens dat schip, dat viel gewoon op. 

Nu zijn we in Rummu, ook weer bijzonder, maar dat vertel ik morgen wel in bijzijn van de foto’s.
Ook op een wat rare camperplaats, achter hermetisch gesloten hekken en naast de oude gevangenis. We staan alleen hier en alle voorzieningen zijn superdeluxe, maar het voelt ook wat opgesloten.

Zaterdag 17 mei.

Vanochtend eerst een wandeling hier op het gevangenisterrein gemaakt. Maar je kon nergens in en zelfs nergens even een doorkijkje. Dus dacht Roniemacronie wel even zijn drone op te laten steigen....mooi niet, hij kreeg al snel een melding in zijn beeldscherm dat het hier verboden was te dronen, en de drone werd automatisch weer naar het thuisfront ( Ron dus) gestuurd.

Dus w.s alleen begeleide wandelingen hier met een gids.

Voor wie het interesseert, hier een bord dat verteld hoe het hier een beetje in elkaar steekt. Conclusie; ze gissen er ook naar.

Overal nog wel restanten van de de oude gevangenis, wel opgeleukt momenteel....want uiteindelijk is dit gebiedje een heel hippe trekpleister geworden, met supermoderne vakantiehuisjes, festivalterrein, duikscholen en Ibiza-achtige strandhoreca.

Het uitgegraven meer, met het oude gevangenisgebouw er nog in. Een duikspot eersteklas, want het water is heel erg helder.

Toch net alsof we op een all-inclusive resort in Egypte zitten.

We trekken verder, we willen weer vrij staan en onderweg boodschappen doen. We vinden weer een prachtplek in het natuurpark Matsalu. Een vogelgebied bij uitstek, dus de vogelman kan z’n lol hier op.

We hadden eigenlijk besloten om voorlopig niet meer uit eten te gaan hier, valt zo vaak tegen. We reden langs dit zaakje..., 'zullen we deze nog een kans geven?' Wat een goed besluit was dat, weer onwijs aardige bediening, perfect Engels sprekend en belangstellend en zich oprecht afvragend wat we hier in deze contreien in hemelsnaam te zoeken hadden. En wat hebben we ontzettend lekker gegeten, voor een belachelijk lage prijs.

Onze slaapplek voor misschien wel 2 nachten, als het morgen mooi weer is zeker. Weer zo'n plek die zo gastvrij aanvoelt. Links een toilet, die erg schoon is, rechts weer zo’n hok waar je in kunt BBQen met tafels en banken, met zelfs een stroomaansluiting.

We lopen een rondje en vogelen wat. Ron althans, ik speel weer een toneelstukje voor het mooie plaatje...

Morgen duikt Ron w.s verder het vogelgebied in. Ik blijf dan maar op het honk met Wally, 't is tenslotte broedseizoen.

Wij kunnen hier toch niks anders van maken dan; 'niet wild plassen anders knippen we je ballen er af'.

Zondag 18 mei.

Gisterenavond kwam er nog een klein Frans busje bij ons staan, 2 jonge ouders met een klein meisje...heb ik altijd zo’n respect voor, alhoewel mijn ouders dat ook deden met mij toen ik jong was, maar dan niet helemaal naar Estland.
Het regent, dus we blijven niet hier en rijden naar Virtsu vanwaar we willen overvaren naar de eilanden Muhu en Saaremaa. Maar eerst nog een groot spookachtig leeg en vervallen huis bezocht wat we onderweg zagen. Gisteren geprobeerd online een ticket te boeken en kwamen we uit op een overtocht(retour) van 320 euro, dat is zo onwaarschijnlijk veel voor 20 minuten varen, dat we het vandaag maar gewoon in de haven gaan proberen. Daar blijken we maar 20 euro voor een enkeltje te hoeven betalen, dus hebben we gisteren iets fout gedaan.

Het oude leegstaande huis, zo bijzonder, wat luguber...zo’n typische filmlokatie vond ik het.

Het is niet druk op de ferry..
Het eiland Muhu rijden we snel door, misschien op de terugweg nog wat uitgebreider kijken. Muhu is verbonden met Saaramaa dmv een soort dam met een weg erover. We gaan eerst even wat boodschappen doen en dan zien we onderweg een bordje 'Pizzeria' en laten we daar nou juist zin in hebben, het regent toch.

Via wat paden in de middle of nowhere komen we bij dit stulpje uit. Dan blijkt de eigenaar een goedlachse en praatgrage Schot te zijn. Zijn vrouw komt uit Estonia en babbelde er ook lustig op los, erg gezellige mensen, zij heeft ook haar halve leven in Schotland gewoond. Ze zijn hier 3 jaar terug een nieuw leven begonnen met deze kleine pizzeria en wat vakantiehuisjes. En geloof me, zo'n heerlijk pizza eten we zelden. Complimenten.

Okay, met een volle pens weer verder gereden en nu weer op zo’n bijzondere stek.

Weer op een landtong en voor de beschutting van de zeewind staan we achter een scheepswrak. Er is hier zelfs gratis stroom.
Ik wil niet aan de gang blijven, maar wat een geweldige landen zijn de Baltische Staten als je van vrij kamperen houdt, en ik zal het ook wel eerder geschreven hebben; het voelt overal veilig, ook als je in de stad slaapt.

Deze week zit er weer op. Ik merk aan mezelf dat ik de teksten zo beknopt mogelijk houd om het nog enigzins leesbaar te houden voor anderen Als het aan mij lag zouden het ellenlange teksten worden. Het is hier overal zo bijzonder, zo anders...