Maandag 27 oktober.

Ondanks dat dit een wat rumoerige camperplaats was, toch goed geslapen.

We gaan inderdaad richting Aude om wat 'Atlas Obscura' dingen te bezoeken en een gedeelte van de Katharenroute te volgen.

Eerst even boodschappen doen en dan van de grote weg af om het eerste AtlasObscura dingetje te bezoeken. Dit is de graftombe van ene  Henri Bataille, een dichter, schrijver....veel van zijn boeken zijn verfilmd. Ik kende hem niet. Bijzondere plek, die graftombe, beetje luguber..

Helaas kon je er niet echt dichtbij komen, dus foto's via het afgesloten hek gemaakt. Moet je hier nou speciaal voor omrijden? Ik denk van niet. komt het op je route, dan misschien wel even gaan kijken.

Je kon hier ook een wandeling lopen vol met kunstwerkjes van de leerlingen van de plaatselijke school, erg leuk....maar bijna helemaal verwoest door de harde wind van de laatste tijd. Ron had het er druk mee en heeft gered wat er te redden viel.

We hebben mosselen gescoord in de super en gaan een lekker windvrij plekje zoeken om te lunchen, dat valt overigens niet mee. Waze leidt ons steeds door spoorwegtunnels waar we niet onderdoor komen met onze bushoogte. Na veel heen en weer gerij komen we dan toch op de plaats van bestemming, hoog in de heuvels en in de middle of nowhere. Het is mooi hier en je kan hier ook een mooie wandeling maken, maar die bewaren we tot morgen. We blijven hier staan vannacht.

De man doet een tukkie, ik schrijf deze blog en ga zo nog even met the Wall een ommetje maken. Het waait erg buiten, koude wind.

Dinsdag 28 oktober.

Werkelijk doodstil vannacht. We ontbijten en gaan een wandeling doen die ik via de app Komoot gevonden heb. Stond er op als eenvoudige wandeling, met makkelijk begaanbare paden. Appeltje eitje dus.....
Nou zeg, verre van dat....klimmen, klauteren, losliggend gesteente en vooral heel erg veel dalen, en dan weet je dat je dat ook weer omhoog moet. Ik heb geleden, ik heb gestreden, ik heb gevloekt....maar niet gehuild, dus dan noemt Ron dit een makkelijke wandeling. 'je hebt toch niet gehuild', ...

En als ik eerlijk ben was het niet eens een bijzonder mooie wandeling, behalve dan deze 2 bijzondere rotsten. Verder weinig te zien onderweg, de paden liepen doorgaans door dichtbegroeide bossages. Maar er is weer gewerkt aan de conditie en hopelijk ook wat calorieën verbrand. Eenmaal terug bij de camper lunchen we wat crackers in de zon en besluiten dat we nodig naar een camping moeten voor een uitgebreide douche....dus nu op één van de weinige campings die nog open zijn in deze periode, vlakbij Carcassonne.

Woensdag 29 oktober.

Nou heerlijk gebadderd en als een blok geslapen. We rijden richting Nebias omdat we daar morgen een wandeling willen doen. Onderweg stoppen we in het plaatsje Quillan om ergens te lunchen. Bijzonder vreemd dorp, op zich mooi, maar verwaarloosd en het leek wel of het dorp grotendeels bevolkt werd door zwervers.. met vechthonden. Raar sfeertje daar, maar buiten dat werden we bijzonder vriendelijk ontvangen in de brasserie waar we terecht kwamen. Nog lekker gegeten voor weinig geld ook. Doorgereden naar Nebias waar we een wandeling willen doen die ik vond op de Atlas Obscura-app. De bedoeling was morgen, omdat ik als pensioengerechtigde altijd een dag rust wil tussen 2 grote wandelingen. Het lichaam behoeft herstel, snap je..

Maar ja, dan staan we hier op de parkeerplaats en gaan we dan zitten wachten tot morgen. Nee, dus toch de wandeling gedaan, wel de korte versie van 5 kilometer.

Bij Quillan nog even een rondje rond een meertje gedaan met Waldolalal.

Quillan.

Je wandelt hier een mooie route door een labyrinth van met mos begroeide rotsen. Ik ga niet zielig doen want ik heb zelf ingestemd om deze wandeling vandaag al te maken, maar het was best pittig, niet zwaar, maar gladde rotsblokken....echt goed uitkijken waar je loopt.
Uiteindelijk viel het ook wel weer mee, maar belangrijker is dat het een erge mooie wandeling was. Sprookjesachtig mooi zelfs.

We zijn moe en gaan een plek zoeken om te overnachten. Gevonden op een picknickplek via P4N. We staan hier met nog een camper. Morgen duiken we verder Aude in.
Ik ben wel blij dat we hier goede wifi hebben, dan kan ik straks de verkiezingsuitslagen kijken. Wij hebben uiteraard Ron zijn broer gemachtigd voor ons te stemmen. Ik hoop toch zo op een radicale ommekeer deze verkiezingen. 

Donderdag 30 oktober.

Gisteren seizoen 4 van de Bear afgekeken, we zijn gematigd enthousiast. Hoewel het nog steeds een serie is met fantastische acteurs, kon het ons niet zo bekoren als de vorige seizoenen. Uiteraard ook naar de verkiezingsuitslagen gekeken, ook daar ben ik gematigd enthousiast over. Het moet allemaal nog uitwijzen wie het met wie gaat doen de komende tijd.

We zijn gaan rijden, een gedeelte van de Katharenroute.

Boven op de berg zie je Chateau Puilaurens. Misschien, heel misschien, als ik gisteren en eergisteren niet had gewandeld, dan had ik een poging naar boven gewaagd.
We rijden echt een prachtige route, vol met kloven en bossen in herfstkleuren, weinig tot geen toeristische dorpen onderweg, dus op een picknickplek zelf een maaltje bij elkaar gekookt.

We zoeken een plek voor de middag en de nacht.

Plek vlakbij een watertje, maar ziet er idyllischer uit dan het is hoor. Je hoort de snelweg in de buurt overduidelijk, maar we doen het er mee.
Het is trouwens bijzonder warm, Aagje zoekt zelfs alweer de schaduw op. Lijkt alsof ik met het jaar slechter tegen de hitte kan.
Morgen rijden we weer naar zee, naar Collioure. Willen we 2 nachten blijven. Weinig te melden eigenlijk vandaag. Mijn humeur is weleens beter geweest. Reden? Dat weet ik vaak niet, was het maar waar...dan kon je er wat aan doen. Gaat weer over, gaat weer over...

Vrijdag 31 oktober.

Vanochtend eerst boodschappen gedaan en daarna naar een camping in Collioure gereden. Waanzinnig luxe camping, ook waanzinnig druk dus. Zicht op zee, zelfs een hondendouche, een heel groot kampeerdorp met alles er op en er aan. Eigenlijk niet de soort camping waar we van houden, maar wel wasmachines, drogers en voorlangs de camping een wandelpad langs zee naar het stadje Collioure. Bij aankomst, overigens ook bijzonder, moest ik naast een meneer in zo'n golfkar plaats nemen en hij reed mij over de camping om alle vrije plekken te laten zien. Alle echt mooie plekken waren vergeven helaas.

We gaan als een speer 2 wassen draaien en drogen en eten ondertussen wat in het restaurant hier.

Morgen gaan we de wandeling naar het stadje doen. Voorlopig zitten we wat uit te buiken bij de bus.

Tja, vol en druk...maar we hebben zicht op zee en dat is ook wat waard.

Zaterdag 1 november.

We ontbijten eerst rustig en vertrekken rond 10.30 via het kustpad naar Collioure. De dame bij de receptie had me al gewaarschuwd dat het flink klimmen en dalen was en niet via makkelijke paden.....maar ach, een beetje hoogmoedswaan had ik en dacht het wel te trekken. Ja, ik heb het getrokken, maar sommige stukken waren echt doodeng, en ik was weer eens mijn wandelstok vergeten, die geeft toch een stuk meer zekerheid. Al om al , een mooie wandeling en Collioure is natuurlijk ook altijd leuk om even doorheen te slenteren. Ik weet nog dat we hier een jaar of 25 terug voor het eerst kwamen. Toen rustig, wel wat toeristisch, maar nu héél toeristisch en druk. Toch blijft het een leuk stadje en het stikt er van de leuke visrestaurantjes. 

Collioure is een klein Frans havenplaatsje dat beroemd is geworden omdat zich hier ooit veel kunstenaars vestigden. Zij werden verliefd op het mooie licht hier. Dan heb ik het over Picasso, Matisse, Dufy, Chagall.. In die tijd nog niet erg bekend, ook weinig geld te makken. Nou is hier een café waar deze mannen vroeger konden eten en drinken en ipv betalen met geld mochten ze ook betalen met een kunstwerk. Je snapt dat dit café een aardige toeristische trekpleister is geworden, en je snapt ook dat daar ondertussen alleen maar reproducties hangen. Wij zijn er in een ver verleden als eens geweest, dus hebben het nu overgeslagen

We nemen plaats bij een visrestaurant en nemen de visschotel voor 2 personen. Heerlijk. Ik had me zo voorgenomen om 1 glaasje wijn bij het eten te nemen, maar er stonden zulke heerlijke flessen uit de streek op de kaart, dat ik het niet kon laten. De gevolgen, want we moesten hetzelfde pad als heen ook weer terug, nam ik voor lief....over hoogmoedswaan gesproken hè..
Maarre....het viel mee, zonder al teveel gejammer weer op de camping aangekomen. Nu met de benen omhoog lekker niksen de rest van de dag. Morgen gaan we grens over naar Spanje.

Zondag 2 november.

Zit ik me zo op te winden over het feit dat Rob Jetten zo aangepakt wordt op Facebook om het feit dat hij homo is, de meest gore smerige opmerkingen. Om te huilen gewoon. Ik kan er zo slecht mee omgaan. Ik overweeg dan ook steeds op te stappen van Facebook, het lijkt wel een rechts extremistisch bolwek daar. Iedereen kan de meest grote vunzigheid plaatsen, zonder dat daar enigzins controle op is. Lees het dan niet, zegt Ron als ik weer ziedend ben. Gelukkig ook genoeg genuanceerde lui op Facebook, maar die schreeuwen wat minder hard. 
Zo nu weer over naar de orde van de dag.

We zijn via de mooie kustroute van Cote Vermeille richting Spanje gaan rijden.

De oude grensovergang Frankrijk/Spanje is een foto waard vind ik.
We stoppen op de camperplaats in Llanca en doen een rondje door het havenplaatsje.

Geen Cote Vermeille hier meer, maar het begin van de Costa Brava.

Raar toch, zit je hier nog geen 20 kilometer van de Franse grens en toch is gelijk de sfeer heel anders. 

We lopen terug naar de camperplaats via een rommelmarkt, dat ook met recht rommel was.
Tja en dan eten we wat in de camper en dan bedenk ik dat ik hier helemaal niet wil blijven staan tot morgen. Krappe plekken, geen uitzicht en geen mogelijkheid om Wally even los te laten. Wegwezen hier...
Om vervolgens 30 kilometer verder op een prachtige gedoogplek te komen in Sant Pere Pescador. Niet aan zee, maar in een mooi natuurgebied met kanaaltjes, en andere watertjes. Staan hier best wat campers, maar het is zo groot hier dat je geen last van elkaar hebt.

Alas het morgen mooi weer plakken we er gewoon nog een dag aan vast hier. Ik ga mezelf dwingen dan een boek te lezen. Zoals gewoonlijk heb ik weer kilo's boeken bij me, maar lezen.. ho maar.

Tot volgende week mensen.