Maandag 26 mei.

En dan rollen we zo onze 7de week van de vakantie al in. 

Redelijk goede wifi op deze camping, dus kijk ik vooral achterstallige reisvlogs en luister muziek, en Ron verliest zich helemaal in zijn muziek, daar heb je geen kind aan. Even een soort L.A.T relatie, samen, maar toch in ons eigen wereldje.
We doen een mooie wandeling vanaf de camping deze ochtend en voor het eerst kwamen we bordjes tegen dat de hond aan de lijn moest, ik vermoed omdat er hier erg veel bevers zitten, later een bord dat ze helemaal verboden waren. Jammer, maar noodzakelijk denk ik dan. Ze zijn hier doorgaans niet zo kinderachtig met verboden. Al om al toch nog een hele mooie wandeling gemaakt.

De rivier Gauja..

Knikkend nagelkruid...zegt google.

En verder doen we niks vandaag. Het is lekker weer ondanks dat de zon niet schijnt. Ron luistert muziek, ik lees in Oek de Jong..'Pier en Oceaan', 800 bladzijden maar boeiend vanaf het begin..

Overigens helemaal geen verkeerde camping dit.

Dinsdag 27 mei.

Vertrokken van de fijne camping. We gaan richting Salaspils, daar is een heel groot memorial park ter nagedachtenis aan de vele gevallenen van de 2de wereldoorlog, maar ook de slachtoffers van het Sovjettijdperk en zelfs de gevallenen in de oorlog van Oekraïne. Heel indrukwekkende beelden in dit voormalig concentratielamp. Je loopt er doorheen en wordt er weer een beetje stil van.

Het is warm vandaag mensen, zo snel ineens dat we gewoon moeten omschakelen en wennen, ik zweet me een ongeluk. Na het bezoek aan het park doen we boodschappen. We hebben allebei trek in bami, oftewel weer eens een heel ander gerecht, iets met Aziatische smaken, dat valt niet mee om dat hier te vinden in de supermarkt. Ja, een heleboel van die instant-noodle zakken, waar je alleen heet water bij hoeft te doen. Maarrre...Aagje is geobsedeerd door verse groenten, dus gaan we geen instantzakjes doen. Er maar wat op los geimproviseerd met kip, noodles, groentes en een zakje Pad Thai pasta, en het smaakte nog lekker ook. We staan overigens op een leuke plek nu, zo’n 20 kilometer van Riga, niet ver van het vliegveld, dus herrie zat. Je merkt echt dat je hier dicht bij de stad zit, rondom het meertje waar we nu staan veel vissers en mensen die even komen zwemmen, we blijven hier vannacht.

Dinsdag 28 mei.

Deze morgen zijn we gaan rijden richting Jurmala, dat is een hele grote badplaats dicht bij Riga, zo populair dat je een soort tolgeld moet betalen om er doorheen te rijden. Het doet hier deftig aan, veel prachtige houten huizen met torentjes en al, ook veel designwoningen, Het is hier een beetje het Wassenaar van Letland denk ik zo maar. We zijn eigenlijk op weg naar een oud vervallen Sovjethotel. Tip van Dick die hier een geocache deed. Het vervallen hotel gevonden, ligt hier moedeziel alleen en stil in de bossen vlakbij zee.

Dit is toch net een scene uit de serie 'The last of us'.

Zo te zien aan al die grafity kan je hier ook naar binnen, Ron heeft het geprobeerd, maar gaf het op. Ik durfde niet, vond het buiten al luguber genoeg.

Ik zit op een groep op Facebook over reizen naar de Baltische Staten, daar vroeg iemand van de week of er nog leuke Sovjetdingen te zien waren hier. Nou die man kreeg gelijk de volle laag... mensen, en dan vooral mensen met een Baltische achtergrond (denk ik), vonden het dwepen en romantiseren van de Sovjet terreur die hier jaren lang geheerst heeft.Een soort nostalgische verheerlijking. Ik ben het hier niet helemaal mee eens, snap het wel een klein beetje. Het is nou eenmaal de geschiedenis van je land, en ik moet eerlijk zeggen dat ik er pas van doordrongen ben hoe erg het was, na dat ik al deze oude Sovjetdingen heb bezocht. Je kan het ook zien als middel mensen er van bewust te maken hoe erg het geweest is. Ik denk dat niemand dit gaat zien om de Russen te verheerlijken. tja,een enkeling misschien wel ,maar gekken heb je overal...

Maar, okay dit n.a.v ons bezoek aan dit oude Sovjethotel..
Ik vind dit overigens zo leuk, die oude vervallen gebouwen waar je gewoon rond mag lopen. Ik zie zomaar een nieuwe hobby aankomen. Urban- exploring heet dat..

Ik snap dat er hier veel houten huizen zijn, de bossen zijn hier oneindig..

Even verder met de goede dingen des levens. We hadden geluk en vonden onderweg een visrestaurant en hebben heerlijk gegeten, zelfs mosselen.

We merken wel dat het ondertussen drukker is met campers en andere vakantiegangers hier. Vanmiddag eerst 2 P4N plekjes voorbij gereden omdat ze vol zaten, dat hebben we nog niet meegemaakt deze reis. Het is weer even wennen aan het idee dat we hadden, dat we hier bijna alleen op de wereld waren. Het was warm vandaag 22 graden.

Dreigende lucht net op het strand.

Donderdag 29 mei.

We willen vandaag helemaal naar de kop van dit gebied rijden, Koerland heet het hier, en daar op uiterste puntje Kaap Kolka komen de Oostzee samen met de Golf van Riga, bij sommige weersomstandigheden schijnt dat een spectaculair gezicht te zijn. Nu is het windstil, dus moeten we met minder spectakel genoegen nemen, maar desalnietemin mooi daar. Zo’n gebied op het puntje van Estland moet je gewoon even geweest zijn. Zal even een kaartje plaatsen.

We zetten de bus neer op een gratis parking en gaan lopen via het strand naar de Kaap Kolka.

Onderweg een monument dat de twee botsende zeeën moet voorstellen.

Ja de uiterste punt bereikt..

Ook weer een gebied hier met een geschiedenis. Ten eerste woonden hier heel vroeger de Lijfen, volk en de taal is zo goed als uitgestorven, ik las dat er nog maar 200 Lijfen bestaan. Morgen willen we nog 2 tamelijk oorspronkelijke dorpjes bezoen, maar dat terzijde. In het Sovjettijdperk was dit een gebied waar de mensen niet in of mochten, omdat het militair oefengebied was, maar ook w.s om het tumult als de 2 zeeën tegen elkaar op beukten. Gevaarlijk gebied dus..

Monument voor alle schipbreukelingen.

We lopen door he bos terug naar de camper en komen een leuk eethuis tegen dat open is. Daar raken we in gesprek met 2 gepensioneerde Amerikanen die ook door de Balten aan het trekken zijn. Eén van de eerste dingen die ze ons melden is een verontschuldiging voor hun president, het zat die mensen hoog en ze schaamden zich kapot. Vervolgens gingen ze helemaal los over hun angsten, dat de democratie om zeep geholpen is, de corruptie en hun vrees dat het alleen maar erger gaat worden. Te triest voor woorden dit. Al om al 2 hele leuke gesprekspartners en ook nog ontwikkelde mensen.

Ik had een bijzonder smakelijk gerecht bij het eethuis. Gebakken halve krieltjes, ricotta, rode ui, stukjes haring en een heel pittig kruidenmengsel er op. Onthouden voor thuis.

We lopen terug naar de parking en besluiten hier vannacht te blijven. We staan niet alleen zoals je ziet, maar ach...verder een prima plek.

Vrijdag 30 juni.

We wilden vanochtend een stuk verderop een wandeling doen die door een overwoekerde botenbegraafplaats ging in de bossen achter het strand. Dit was echt geen doen. Hordes muggen, vliegen, dazen weet ik het wat allemaal in het bos en ze hadden het allemaal op mij voorzien, mijn hele rug zat onder. Geen doen, dus met haastige spoed weer naar het strand gelopen en daar maar een wandeling gedaan, ook geen straf hoor.

En zoals altijd hier weer geen mens te zien.

Wel opvallend veel dode visjes op het strand...

We rijden verder langs de kust en willen wat dorpjes bekijken waar nog woningen staan van de voormalige Lijfse bevolking, maar de navigatie stortte ons weer in onmogelijke avonturen met de bus. Hobbels, bobbels en dat is nog niet eens zo erg, maar zandpaden met los zand, dat vraagt om problemen, dus we hebben die dorpjes maar gelaten voor wat het is en zijn we rechtsomkeert gegaan. We gaan op zoek naar een plek voor de lunch en staan nu bij het gehucht Värve aan de rivier Vinta, Het waait ondertussen weer behoorlijk, maar met de bus strategisch geplaatst, kunnen we koken buiten. Teveel wijn gedronken om nog verder te rijden dus blijven we hier. 

Zaterdag 31 mei.

Vanochtend zijn we eerst naar de stad Kuldiga gereden, daar wat rondgeslenterd en genoten van de oude binnenstad. Vaak hou ik toch meer van de wat kleindere steden dan die enorme wereldsteden. Lekker beloopbaar, fijne sfeer.

We verlaten Kuldiga en trekken verder richting Litouwen. Onderweg nog ergens gegeten voor het luttele bedrag van 24 euro. Een groot vol bord met een eenvoudige maar lekkere hap, een biertje, een glas wit. Geen geld.

We willen in Litouwen nog naar Kryziu Kalnas, oftewel twee kleine heuveltjes vol met gedenkkruizen.
Even een kleine geschiedenis. Ooit zijn deze heuveltjes met gedenkkruizen onstaan doordat pelgrims er een kruis achter lieten, maar in 1994 plaatste de toenmalige paus er één daar....en sindsdien is het bijna het Mekka van Litouwen geworden daar, busladingen komen er een kruis of een kruisje of een ander iets plaatsen om hun dierbare te herdenken.Zo ontzettend bijzonder, maar zó ontzettend moeilijk om het op de foto te zetten.

De twee kleine heuveltjes zijn ondertussen uit hun voegen gebarsten, dus rondom de heuvels in het veld zijn ze verder gegaan met plaatsen. Sommige herdenkkruizen, steentjes, kleine kunstwerkjes zijn zo mooi en soms ook ontroerend.

We hebben onze ogen uit gekeken, wat een bijzondere plek.

Nu op een leuke kleine camping voor de noodzakelijke jeweetwel dingen. Morgen gaan we de Baltische Staten verlaten en rijden we Polen in. Bijna met pijn in mijn hart, want wat is het hier fijn.

Zondag 1 juni.

Eerst nog een ommetje met Wally voordat we vertrekken. Het is toch echt een beeldschone camping hè..

We zetten de navigatie op Suwalki, want die corridor moeten we weer door om in Polen te komen, maar nemen net na de grens de afslag naar het noordwesten. Doen even boodschappen, willen ergens wat eten...maar waren vergeten dat de klok hier weer een uur terug moet. De zon schijnt en we komen terecht op een gratis camping met voorzieningen, stroom, w.c, keuken. Is toch geweldig van zo’n gemeente! Natuurlijk sta je hier niet alleen, maar ook wel weer gezellig. Poolse gezinnen aan de BBQ, en Wally die dan verwend wordt met stukjes kip. We lezen wat, we eten wat en ik ga deze week publiceren, tot volgende week.