Maandag 2 juni.

Zoals ik gisteren al schreef was het druk, maar reuzegezellig op deze camperplaats. Allerlei nationaliteiten, iedereen zat lekker buiten, kletsten met elkaar. Wally genoot weer van alle aandacht.

We hadden al van Dick en Yvon gehoord dat de Wolfsschanze heel erg de moeite waard was om te bezoeken in Polen, gisterenavond werd dat ook nog eens bevestigd door onze Litouwse buurman. Dit moet je bezoeken! Nou gedwee als wij zijn doen we dat dan..

Onderweg even boodschappen en de hogedrukspuit op de bus, want die ziet eruit alsof we de Parijs/Dakar hebben gereden.
We rijden overigens door een mooi heuvelachtig en onbedorven landschap en de sfeer is zo totaal anders dan in de Balten, ook in de winkels. Niet slechter of beter, maar anders.

We eten onderweg ergens een ontzettend lekkere pizza..

En dan komen we in bij de Wolfsschanze aan...en ja wat moet je daar nu over vertellen in een paar zinnen..
Ten eerste is het een spookstad nu, diep in het bos met ruines, gebouwen, bunkers uit de 2de wereldoorlog. Hitlers heeft hier in de oorlog drieeneenhalf jaar doorgebracht, dit was het hoofdkwartier, brein en motor van het naziregime in de oorlog. Het zenuwcentrum zeg maar..
Heel erg onwerkelijk als je daar nu rond loopt. Voor mensen die geinteresseerd zijn in de 2de wereldoorlog is dit echt een must. Zo ontzettend veel informatie daar, het ging mij gewoon duizelen.

Zoveel bunkers met metersdikke muren, die zijn overigens  bijna allemaal vernietigd aan het einde van de oorlog door de nazi's zelf.
Ik liep hier tegen de avond nog in mijn eentje een rondje met Wally en dan pas gaat het tot je doordringen, dat hier het lot bezegeld werd van 27.000.000 miljoen mensen, té erg om te bevatten.

Ik heb het al eerder geschreven, als ik een euro zou krijgen voor elke keer dat Wally aangehaald wordt deze reis, zou ik schathemeltje rijk zijn geworden. En Wally, die geniet er zichtbaar van, ook al staan er 10 om hem heen, hoe meer hoe beter..

We overnachten hier op het terrein van de Wolfsschanze, het staat helemaal vol. Je hebt hier prima douches en stroom.

Dinsdag 3 juni.

We gaan op weg richting Gdansk, maar willen nog even een dagje niks en even op een mooi plekje staan. Je moet de bezienswaardigheden een beetje doseren ben ik achter, dus een dagje niks nu. Ons een beetje vergist in de slechte wegen hier en ook nog een omleiding van kilometers land, maar tegen de middag komen we hier aan.

We fabriceren een pastaschotel van alles wat we nog in de koelkast hebben.

En dan gaat de zon schijnen.

Veel vogels hier, dus de vogelaar kan zijn lol op...alhoewel we net horen dat er een groep vale gieren gesignaleerd is in Nederland.

Er hangt hier een bord dat het streng verboden is om hier te zwemmen. Waarom? Geen idee, maar dan maar pootje baden. De temperatuur van het water nodigt uit om te zwemmen.

We horen net dat ons kabinet gevallen is...wat zijn we toch overgeleverd aan een stelletje prutsers. Ik hoop zo dat er uiteindelijk een stabiel kabinet komt. Verder wil ik er (nu) niet over nadenken.

Donderdag 5 juni.

Gisteren niks geschreven, we hadden slechte tot geen internet op onze plek. We gingen op weg naar Gdansk, een stad waar ik ooit geweest ben heel lang geleden met het uitwisselingsproject van mijn toenmalige werk. Voor Ron wel de eerst keer. We wilden er overnachten op een camperplek bij de scheepsloods...maar die was hermetisch afgeloten want bij het oude havengedeelte vond een groot popfestival plaats, en niet van de minste jongens. Allemaal Rammstein-achtige bands, dus een kolereherrie moet het wel worden. Heel veel jonge mensen, ik weet het niet helemaal zeker, maar noemen ze dit Rave-types? Al om al konden we camper makkelijk kwijt op een plek, maar daar mocht je niet overnachten. Geen probleem want dat willen we toch niet.
Het is werkelijk bloedheet en ontzettend klam weer, voor mij dan altijd moeilijk om het moraal hoog te houden met dit weer, maar ik doe mijn best.
Het oude centrum van Gdansk is echt prachtig, misschien wel één van de mooiste steden die wij ooit gezien hebben...maar druk, druk...hordes toeristen, straten met alleen maar terrassen, meukwinkeltjes. Ik word er bijna verdrietig van,. Is er nou geen stad meer die ontsnapt aan dit soort massatoerisme? Okay, misschien kan ik die drukte beter hebben als het niet zo warm en benauwd zou zijn.
Als ik vandaag terug kijk op gisteren, dan denk ik dat je Gdansk beter kan bezoeken in de winter, of ’s morgens voor 10 uur. Ondanks de drukte en warmte is het een ongelooflijke mooie stad met een bepaalde vrije sfeer die je ook al had toen ik er jaren terug kwam en ze hier nog maar net van het communisme af waren en Lech Walensa hier de nieuwe leider was.

Okay, weg uit de stad, uit de drukte, de drukkende hitte en op zoek naar een vrije plek in de bossen. Gevonden, en eerst even bijkomen, het regent ondertussen pijpenstelen, het onweert en ik vind het heerlijk.

Er was hier weer één meneertje die weer geen gebrek aan aandacht had.

Tis mooi geweest, we lopen terug richting onze bus en willen proberen nog wat door de oude haven te lopen, maar helaas hermetisch afgesloten vanwege het festival.

Leuk staatje, we noemen dit altijd Peaky Blinderstraatjes..

Proberen toch nog een glimp op te vangen van de haven, waar nog gewoon gewerkt wordt ondanks het festival.

Okay, dit was gisteren, nu vandaag naar Sopot gereden, de badplaats die bij Gdansk hoort en het Deauville van Polen genoemd wordt.Aangenaam verrast waren we. Mooie oude huizen, typisch een badplaats ooit gesticht voor de rijken. We waren er vroeg dus nog erg rustig.
We moeten nodig naar een camping, een was draaien en echt eens grote schoonmaak in de bus en vinden er één in Sopot. We blijven hier 2 nachten, even rust. Ik ga niet schelden over Polen, want dat is niet terecht....maar wat anders is het hier in vergelijking met de Baltische Staten. Daar is het overal rustig, digitaal alles in orde overal, overal internet, heel relaxed, lieflijk, geweldige vrije plekken, kleinschalige leuke campings. Polen is zó anders, drukker, hectischer...

Sopot.

Vrijdag 6 juni.

Lekker geslapen en vanochtend rustig aan gedaan. Om 11 uur op ons gemak door het bosachtige park hierachter naar Sopot gelopen. Mooi park en erg druk. We gaan op zoek naar een restaurant, want we hebben erge zin in lekker eten. We treffen het, zo ontzettend lekker gegeten. Heerlijke wijn, gerechten hoog op smaak, zálig gewoon.
We waggelen weer terug naar de camping. Komt er net een groep van 10 jonge knullen aan naast ons staan. Talrijke flessen whisky en Wodka worden uit de achterbak gehaald, de muziek gaat aan...dat belooft wat voor vanavond en vannacht. Ach, ik ben ook jong geweest en morgen zijn we hier tenslotte weer weg.
Heb dit nog niet geschreven of één van de jongens komt ons vragen of we last van ze hebben, zo ja...zeggen, en dan doen ze de muziek uit. Tuurlijk niet jongens, maak plezier....alhoewel ze wel ontzettende k.tmuziek draaien. Onze Duitse buren aan de andere kant, die trekken het niet en zijn net boos op de fiets gestapt w.s om te klagen bij de receptie. We gaan zien hoe dit af gaat lopen...

Zaterdag 7juni.

Nou de Duitsers kwamen gisteren onverrichterzake terug van de receptie, w.s mag je hier herrie maken tot 22 uur. Zij zijn maar ergens anders gaan staan op de camping, wel vlak aan een drukke weg, tis maar wat je het minst erg vindt. Wij hebben overigens geen last gehad van de jongens, zo rond 19 uur barstte er een ontzettende regenbui uit, en een onweersknal waar van de grond dreunde en dat op zo’n 10 meter afstand van de bus. Wij, en ook de jongens waren er even stil van.

Je merkt echt dat het Pinksterweekend is, het is druk op de camping, dus voor ons tijd om te vertrekken. Eerst boodschappen en dan een mooi rustig plekje zoeken voor de bbq en de nacht. Het is erg, maar ik merk dat ik een beetje verzadigd ben en minder lust heb om hier dingen te bezoeken, zal ook met de benauwdheid en de drukte momenteel te maken hebben.We rijden de havenstad Gdynia in om daar de pier een de aangemeerde driemasters te bekijken, maar we hebbn geen van beiden zin om de bus uit te gaan. Het gekke is dat we geen van beiden absoluut geen zin hebben om al naar huis te gaan, maar wat ik al schreef, een soort verzadiging na al het moois en bijzonders dat we in de Balten hebben gezien. Misschien moeten we even resetten en rustig aan doen.
We doen boodschappen bij de Lidl, normaliter druist dit tegen mijn principes in. Liever ga ik naar een super van het land zelf, Lidl verdient al genoeg overal in Europa. Ik moet zeggen dat deze Lidl lekkere dingen verkocht, ook verse vis. Nu op zoek naar een lekker plekkie en dat hebben we gevonden, maar we staan echter niet alleen, meer mensen die bij dit meertje willen staan. We doen het er mee. Maken een lekker maaltje van spinaziesalade en kabeljauw met kruiden in de folie op de bbq. lekker. Net voor dat de storm begint en de regen los barst zijn we klaar en vluchten naar binnen. Wally doet raar, hijgt en is niet lekker, er zal zo wel weer van voor en van achter allemaal derrie uit zijn lijf komen. Dat ventje vreet ook alle wat los en vast zit, en juist op deze soort plekjes met veel mensen, heeft hij het druk met zoeken naar etensresten.

Zondag 8 juni.

En ja hoor, vanochtend vroeg begon Wally te kokhalzen in ons bed. Ik was gelukkig zo helder en wakker om direct ergens een handdoek vandaan te halen en kon het nog net voor zijn dat het hele bed onder zat. Denk nou niet dat dit een lesje voor hem is, in het geheel niet.

Het is en blijft een lekker ding en een fantastische vriend om mee te reizen..
We besluiten naar Utska te rijden. Bad/havenplaats aan zee en alweer een beetje richting Duitsland, geen idee wat ons te wachten staat, we zien het wel.

Blijk een heel leuk stadje te zijn, met toerisme, maar leuk toerisme....toerisme op z’n Pools, beetje ouderwets.

De bronzen zeemeermin op de pier is zo’n beetje dé attractie van dit stadje. Als je haar linker borst omvat dan mag je 3 wensen doen. Je wilt niet weten hoe druk het hier was met voornamelijk vrouwen. Wij hebben wel een half uur vol verbazing zitten kijken, leek wel alsof we in Lourdes waren. Wij hebben de eer aan onszelf gelaten en haar borst niet betast. Ron zegt; wat zou ik moeten wensen, ik heb alles. Nou zeg, ik ook....maar gezond blijven samen, vrede op de wereld, de hond gezond blijven, rotziektes uit de wereld.....ach joh, ik heb wensen zat.

We eten ergens wat. Een soort fish and chips, maar een hele goeie..
We lopen via de havenkant terug naar de bus. Blijft mooi altijd zo’n havengebied, of is dat de Rotterdammer(t) in ons?

Je ziet het al op deze laatste foto...er komt zwaar weer aan, en we zijn nog maar net terug in de bus, of het gaat me los. Stortregen, onweer..
We rijden nog een half uur en stoppen op een parking vlakbij zee voor de nacht. Geen idee wat we morgen gaan doen, als het regent rijden we misschien wel door tot in Duitsland, we kijken wel.